«Πάργα 20»…. Και το πούλμαν σείστηκε στα γέλια..
Με αυτή την φράση έκλεισε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδρομή με πολλά απρόοπτα.Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.
Πρώτη μέρα
Το ταξίδι μας ξεκίνησε νωρίς το πρωί της 23ης Μαρτίου . Μετά από τις συνηθισμένες στάσεις φτάσαμε στον χώρο του Νεκρομαντείου του Αχέροντα . Ξεναγηθήκαμε στους χώρους του και μάθαμε ενδιαφέροντα πράγματα για την πολύ ωραία τέχνη της μαντικής (παραισθήσεις και οφθαλμαμαπάτες..).
Στην συνέχεια σταματήσαμε ,μεσημεράκι πια ,στην θέση «Αμμουδιά» , όπου βρίσκονται οι εκβολές του Αχέροντα .Ένα πραγματικά πολύ ωραίο σημείο , όπου το ποτάμι ενώνεται με την θάλασσα .Η στάση αυτή συνοδεύτηκε και από σύντομο μεζεδάκι στα παραποτάμια ταβερνάκια.
Το απόγευμα φτάσαμε στον προορισμό μας , το χωριό «Γλυκή» όπου καταλύσαμε στους 3 ξενώνες της περιοχής. Αυτή θα ήταν και η βάση μας για το 3ήμερο. Η πρώτη μέρα έκλεισε με γεύμα στο ξενοδοχείο «Ειρήνη» με 2πλο εορτασμό γενεθλίων όπου προσφέρθηκαν και γλυκά που ετοιμάστηκαν από μέλη της ομάδας.
Δεύτερη μέρα
Ανεβήκαμε στο οροπέδιο του Σουλίου. Τα Θεσπρωτικά όρη δεσπόζουν πάνω από το μικρό οροπέδιο , σε ένα τοπίο που κόβει την ανάσα. Και στην άκρη του ορθώνεται το ύψωμα με τα ερείπια από το Κούγκι. Τόπος επιβλητικός και συνάμα άγριος. Μαρτυρικός αλλά και δοξασμένος. Μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να δεις να περνούν μπροστά σου οι μορφές των Σουλιωτών αρχηγών , του Τζαβέλα , του Μπότσαρη , του ηρωικού καλόγερου Σαμουήλ. Μπορείς να αφουγκραστείς τον αχό της μάχης , τις κλαγγές των σπαθιών την αγωνία των ανθρώπων. Μια μέρα πριν την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας , ήμασταν πιστεύω στο κατάλληλο μέρος.
Εκεί συναντηθήκαμε με τον Σταύρο, τον οδηγό μας στην πεζοπορία.
Περάσαμε από το εκκλησάκι του Αγ. Δονάτου και ανεβήκαμε στο Κούγκι.
Ακολουθώντας τα χνάρια των κυνηγημένων Σουλιωτών σε μια όμορφη πεζοπορία , κατεβήκαμε την «σκάλα της Τζαβέλαινας και φτάσαμε στην όχθη του Αχέροντα . Μα τι όμορφο ποτάμι. ! Η λευκή πέτρα χαρίζει στο νερό ένα πανέμορφο γαλάζιο χρώμα. Λίγο πιο κάτω από το γεφυράκι ορμάνε μανιασμένα ανάμεσα στα μεγάλα βράχια για να ξεχυθούν αργότερα προς τον κάμπο και την θάλασσα.
Τελειώνουμε την πορεία μας στην Γλυκή όπου ακολούθησε το παραδοσιακό …φυσιολατρικό φαγοπότι.
Μικρή απογευματινή ανάπαυλα και ξεκινήσαμε για το πιο μυστηριώδες τμήμα του 3ημέρου , την ανακάλυψη της χαμένης ….Πάργας. Όπου ζήσαμε την μικρή μας «Ζώνη του Λυκόφωτος – Twilight zone » , καθώς όποτε πιστεύαμε ότι φτάναμε ξεφύτρωνε μπροστά μας ,αμείλικτη και απειλητική , η ίδια πινακίδα : «Πάργα 20» !!!! . Τα πιο μακριά 20 χιλιόμετρα που κάναμε ποτέ. Εν τέλει η Πάργα μας έκανε το χατίρι και εμφανίστηκε , δίνοντάς μας την ευκαιρία να περπατήσουμε στον γραφικό της παραλιακό πεζόδρομο .
Επιστροφή στο Ξενοδοχείο . Άλλοι αποσύρθηκαν στα δωμάτια τους και άλλοι νυχτοπερπάτησαν υπό τους ήχους των λαϊκών ασμάτων καλλίπυγου καλλιτέχνιδας…
Τρίτη μέρα
Παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις , ο καιρός τελικά υπήρξε καλός μαζί μας. Ετσι είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε rafting και ιππασία στον Αχέροντα . Αποχαιρετήσαμε την Γλυκή και αναχωρήσαμε προς Ζάλογγο με τα απρόοπτα να συνεχίζονται καθώς λίγο πριν φτάσουμε , διαπιστώσαμε ότι ο δρόμος είχε κλείσει λόγω καθίζησης . Ακολουθώντας εναλλακτική διαδρομή όμως , φτάσαμε στο μνημείο του Ζαλόγγου το οποίο ήταν και το τελευταίο αξιοθέατο της εκδρομής μας . Στον δρόμο της επιστροφής , απολαύσαμε μεζεδάκι στην φιλόξενη Πρέβεζα.
Το ταξίδι μας ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ της Δευτέρας στην Ν.Ιωνία. Κουρασμένοι από το πολύωρο ταξίδι αλλά γεμάτοι εμπειρίες , όμορφες αναμνήσεις και πολύ γέλιο.
Ηταν μια όμορφη , πλήρης και χορταστική εκδρομή την οποία σίγουρα θα συζητάμε για καιρό. Τα συγχαρητήρια στον Αρη και την Γκέλυ για την ιδέα τους . Ευχαριστώ τον οδηγό μας τον Άγγελο ο οποίος δεν πέρασε και λίγα , και τον οδηγό μας στο βουνό τον πραγματικά ανεξάντλητο Σταύρο.
Αντώνης Αυγουστάκης.
