Το πεζοπορικό τμήμα του Φ.Ο.Ν.Ι αποφάσισε να διασχίσει το φαράγγι του Ενιπέα στην Πιερία.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με μεγάλο κέφι για να βρεθούμε στο βουνό που διάλεξαν οι Δώδεκα Θεοί να κατοικήσουν μετά την μάχη τους με τους Τιτάνες. Στο βουνό με τις αιχμηρές κορυφές, τους απότομους γκρεμούς, τις χαράδρες, τα ρυάκια, τα βαθύσκιωτα μονοπάτια και τους καταρράκτες όπου λούζονταν οι Νύμφες, και αυτό είναι ο ΟΛΥΜΠΟΣ.
Η εκδρομή μας 2ήμερη. Γεμάτοι αντοχές και προσμονή για το τι θα συναντήσουμε άρχισε με την άφιξή μας στο ΔΙΟΝ την ιερή πόλη της Μακεδονίας( από την ονομασία της γίνεται φανερό ότι ανάμεσα στις πολυάριθμες λατρείες σημαντικότερη ήταν αυτή του ΔΙΑ) όπου ξεναγηθήκαμε από έναν άριστα κατηρτισμένο ξεναγό για 1 ½ ώρα σε μια καταπράσινη έκταση περίπου 1500 στρεμμάτων με λεύκες , πλατάνια, γεφυράκια, λιμνούλες και ρυάκια όπου απλωνόταν ο αρχαιολογικός χώρος ο οποίος , εξαιτίας της πληθώρας των ευρημάτων αλλά και της ομορφιάς της περιοχής ονομάστηκε πάρκο. Γεμάτο από ναούς, θέατρα, και ιερές πηγές μας έφερε πίσω στον 6ο αιώνα πΧ και μας γέμισε δέος και περηφάνια για τους προγόνους μας.
Φεύγοντας από το ΔΙΟΝ αφού είχε φτάσει πια η ώρα του φαγητού, βρεθήκαμε όλοι μαζί σε μια παραδοσιακή ταβέρνα της περιοχής στο χωριό ΒΡΟΝΤΟΥ.
Αφού φάγαμε τους νόστιμους μεζέδες και ήπιαμε τα κρασάκια μας, ξεκινήσαμε για να επισκεφθούμε το ιδιαίτερο ξωκκλήσι της ΑΓΙΑΣ ΚΟΡΗΣ 2 χιλ. από την Βροντού, κρυμμένο κυριολεκτικά σε μια εντυπωσιακή ρεματιά. Φθάνοντας εκεί είδαμε με έκπληξη ότι θα έπρεπε να ακολουθήσουμε μία καθοδική πορεία από 169 σκαλιά. Στην αρχή καθότι φαγωμένοι, λίγο μουρμουρίσαμε αρνητικά, αλλά ανταμειφθήκαμε όταν κατεβαίνοντας την ρεματιά θαυμάσαμε την πυκνή βλάστηση με τα ψηλά δένδρα που έμοιαζαν να αγγίζουν τον ουρανό και ακούσαμε τον ήχο από το ρυάκι.
Αφού προσκυνήσαμε στο μικρό ξωκκλήσι την εικόνα της ΑΓΙΑΣ ΚΟΡΗΣ που είναι σκαλισμένη σε μάρμαρο και ήπιαμε από μια βρυσούλα αγιασμένο νερό, ξεκινήσαμε για τον τελευταίο προορισμό της πρώτης μέρας ,το ΛΙΤΟΧΩΡΟ, όπου και καταλύσαμε.
‘’ΕΧΕΙ ΚΙ Ο ΝΟΥΣ ΛΙΤΟΧΩΡΟ,
ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕΣ ΠΛΑΓΙΕΣ ΚΙ ΕΥΦΟΡΑ,
ΜΠΛΕ ΘΑΛΑΣΣΗΣ’’
Με τον στίχο αυτό απ΄το ποίημα του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ «εκ του Πλησίον» ο γνωστός μας ποιητής περιγράφει με λακωνικό αλλά και εύστοχο τρόπο το πανέμορφο αυτό χωριό της Πιερίας που βρίσκεται στην κυριολεξία στους πρόποδες του Ολύμπου αλλά ταυτόχρονα και τόσο κοντά στη θάλασσα.
Στην παλιά πόλη που εκτείνεται πίσω από την κεντρική πλατεία του χωριού, το άρωμα μιας άλλης εποχής αναδίδεται στον αέρα. Τα παραδοσιακά σπίτια του Λιτόχωρου είναι κτισμένα με τον μακεδονικό τρόπο αρχιτεκτονικής. Πολλά ταβερνάκια, παραδοσιακά καφενεία και πολλοί ξενώνες πλαισιώνουν το όμορφο αυτό μεγαλοχώρι.
Το πρωί της δεύτερης μέρας μετά από ένα καλό ύπνο και ένα καλό πρωινό ξεκινήσαμε για να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας στο περπάτημα. Φθάνοντας με το πούλμαν στη θέση ΠΡΙΟΝΙΑ ( το τελευταίο σημείο απ’ όπου μπορεί κανείς να πλησιάσει την καρδιά του Ολύμπου με αυτοκίνητο) αρχίσαμε την καθοδική πορεία μας προς το Λιτόχωρο.
Με εύθυμη διάθεση ξεκινήσαμε να περπατάμε σε ένα καταπράσινο περιβάλλον όπου το θρόισμα των φύλλων και το κελάρυσμα από τους μικρούς καταρράκτες συνέθετε μία πανδαισία φυσικών μουσικών οργάνων που έτερπε τα αυτιά και την ψυχή μας. Μετά από 1 και ½ ώρα διαδρομής φθάσαμε στην Παλαιά Μονή του ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ όπου και σταματήσαμε για λίγη ξεκούραση και νεράκι από την πηγή της Μονής. Συνεχίσαμε απτόητοι την κατάβαση η οποία στο σύνολό της ήταν 5 ώρες και φθάσαμε στην τοποθεσία των Μύλων, όπου υπήρχαν παλιοί νερόμυλοι και σταματήσαμε σ΄ ένα ταβερνάκι μέσα στα πλατύφυλλα πλατάνια για να ξεκουραστούμε και να χορτάσουμε την πείνα μας.
Αργά το απόγευμα ευχαριστημένοι από την καταπληκτική διαδρομή που διασχίσαμε, επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και μετά από μια στάση για καφεδάκι γυρίσαμε στην αγαπημένη μας ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ γεμάτοι από τις εικόνες της θαυμάσιας αυτής εξόρμησης.
Ευχαριστούμε τους διοργανωτές της και ελπίζουμε και σ΄ άλλες τέτοιες καταπληκτικές διαδρομές.
Με φιλικούς πεζοπορικούς χαιρετισμούς
Το Μέλος του Φ.Ο.Ν.Ι
ΦΩΤΕΙΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
