27-29.10.2017, τρείς μέρες απόδρασης από την καθημερινότητα. Προορισμός μας τα όμορφα χωριά των Τζουμέρκων.
Παρασκευή πρωί, ο καιρός δείχνει ότι θα είναι καλός, μια παρέα από παλιά και νέα μέλη του Ομίλου, ξεκινήσαμε για την Ήπειρο.
Κάνοντας την πρώτη στάση μας στο Κιάτο για το καθιερωμένο καφεδάκι, αυτό που μας βοηθά να ανοίξουν τα βλέφαρα μας καλά, αρχίσαμε να ταξιδεύουμε μες στην τρελή χαρά. Φθάνοντας στο Ρίο και περνώντας την γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» προς Αντίρριο, ξαφνικά λέμε «…..δεν κάνουμε μια στάση στο Μεσολόγγι;», όχι φυσικά μέσα στην πόλη, αλλά στο λιμάνι. Ο λαμπερός ήλιος και τα ήρεμα νερά της λιμνοθάλασσας μας επέτρεψαν να απολαύσουμε μια υπέροχη βόλτα.
Συνεχίζουμε την διαδρομή μας προς ένα επίγειο παράδεισο, την Κορωνησία, ένα ιδιαίτερο χωριό – νησί στον Αμβρακικό, 25 χιλιόμετρα από την πόλη της Άρτας. Ξαφνικά βρεθήκαμε να κινούμαστε πάνω σε μια στενή λωρίδα γης που χωρίζει την θάλασσα. Εδώ λοιπόν γευματίσαμε.
Η Άρτα ήταν η πόλη που θα μας φιλοξενούσε για τα επόμενα δύο βράδια.
Σήμερα 28η Οκτωβρίου, μέρα εθνικής γιορτής και ξεκινήσαμε για τα όμορφα Τζουμέρκα και προς το χωριό Άγναντα.
Κάνοντας μια πανέμορφη διαδρομή φθάσαμε στο χωριό που είναι πνιγμένο κυριολεκτικά στα έλατα, τα πλατάνια, τα πεύκα και τις κουμαριές με πλούσια βλάστηση και τρεχούμενα νερά,. Το ψιλόβροχο περιόρισε πολλούς από εμάς να περιδιαβούμε το χωριό. Τα γραφικά καφενεδάκια, του χωριού, μας επέτρεψαν να απολαύσουμε ένα καφεδάκι και να αγναντέψουμε τις ομορφιές του από εκεί.
Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας, φθάσαμε στο μεγαλειώδες σπήλαιο της Ανεμότρυπας, το μοναδικό σπήλαιο που το διασχίζει ποτάμι σε όλο το μήκος του. Μια δημιουργία της φύσης, με ιστορία 15 εκατομμυρίων ετών. Κατά την είσοδο μας στο σπήλαιο, ο ήχος του νερού, που έρχεται από το βάθος, οι πρώτες εικόνες από τους σταλακτίτες αλλά και η θερμοκρασία, προϊδεάζουν τον επισκέπτη ότι η εξερεύνηση θα είναι απολαυστική.
Καιρός λοιπόν να γνωρίσουμε ένα δυσπρόσιτο σχετικά χωριό, φωλιασμένο στις καταπράσινες πλαγιές της Πίνδου, με αναλλοίωτο τον παραδοσιακό χαρακτήρα του, την Πράμαντα. Στην κεντρική πλακόστρωτη πλατεία δεσπόζει ο αιωνόβιος πλάτανος και η εκκλησία της Αγ. Παρασκευής, που αποτελεί το στολίδι του χωριού.
Καιρός για επιστροφή στην Άρτα, με μια στάση στη λιθόκτιστη ιστορική γέφυρα του Αράχθου το θρυλικό Γεφύρι της Άρτας, για φωτογραφίες, και ένα περίπατο από την μία πλευρά έως την άλλη, ολοκλήρωσε τις εξορμήσεις της ημέρας.
Και έφθασε η ημέρα της επιστροφής. Κοντά μας ήταν το ιστορικό Ζάλογγο, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην το επισκεφθούμε. Ένα χωριό γεμάτο δόξα που τόσο γενναιόδωρα προίκισε η φύση με νερά, κλίμα, βλάστηση, πανοραμική θέα. Ένα προσκύνημα στις ηρωικές Σουλιώτισσες και στην Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου, στη σκιά του θρυλικού βράχου του Ζαλόγγου, κάτω από το επιβλητικό μνημείο.
Σειρά είχε το διαμάντι του Ιονίου, η μαγική πόλη της Ηπείρου, η πανέμορφη Πάργα. Η ηλιόλουστη ημέρα μας έδωσε την ευκαιρία να την επισκεφθούμε, να φωτογραφίσουμε τα πολύχρωμα σπίτια της, τα λιθόστρωτα σοκάκια, και την φανταστική θέα προς το Ιόνιο. Μια ώρα δεν φθάνει για να την χορτάσεις. Ραντεβού για να τη δούμε μια άλλη φορά.
Κατηφορίζοντας φθάσαμε στην Πρέβεζα, η οποία μας εξέπληξε με την ωραία μαρίνα, γεμάτη ιστιοπλοϊκά, δεκάδες εστιατόρια και μεζεδοπωλεία, πεζόδρομους και εκλεπτυσμένα μαγαζιά.
Όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν και φθάνει η ώρα να τα αφήσεις. Έτσι μέσω της υποθαλάσσιας σήραγγας του Ακτίου, με τόνους κυβικά νερού να στριμώχνονται πάνω από το κεφάλι μας, την περάσαμε και τρισευτυχισμένοι φτάσαμε βραδάκι στη Ν. Ιωνία.
Παναγιώτου Αγγελική
