Το Σάββατο στις 5 Οκτωβρίου φύγαμε πολύ νωρίς από την Νέα Ιωνία γιατί είχαμε μπροστά μας μεγάλη διαδρομή και πολλά μέρη να δούμε. Προορισμός μας αρχικά η Μονεμβάσια.
Με μια πρώτη ματιά, η καστροπολιτεία μοιάζει μικρή, και το τοπίο επαναλαμβανόμενο: πέτρινα σοκάκια, σκαλιά, καμάρες που περνούν από πάνω τους, κι άλλα σκαλιά, χαριτωμένα σπιτάκια με κεραμοσκεπές, εκκλησίες, κι ακόμα περισσότερα σκαλιά. Μετά τις πρώτες, αναγνωριστικές βόλτες, όταν το πρώτο δέος που προκαλεί η αίσθηση πως περπατάς εκεί όπου γράφτηκε η Ιστορία αρχίσει να καταλαγιάζει, προσέξαμε πως πως κανένα καλντερίμι, κανένα πέτρινο σπιτάκι, ούτε καν κανένα σκαλί δεν είναι ίδιο με το άλλο. Η ξενάγηση του καθηγητή , μας έκανε να ονειρευτούμε την πολυτάραχη ζωή αυτής της μεσαιωνικής πολιτείας και να νοιώσουμε δέος. Κάθε λαός που περνούσε από εδώ πρόσθετε, αφαιρούσε ή άλλαζε και κάτι. Μαγική πόλη….
Το απόγευμα μετά το γεύμα μας δίπλα στην θάλασσα αρχίσαμε να κατεβαίνουμε για να συναντήσουμε το νοτιότερο χερσαίο σημείο της χώρας. Προορισμός μας η Νεάπολη Λακωνίας. Η Νεάπολη με ιστορία μακρινή, αύρα νησιωτική και παράδοση έντονα ναυτική μας επιφύλαξε μιά όμορφη φιλοξενία. Ο καιρός κατάλληλος για μεγάλες βόλτες και καλό φαγητό. Η θέα της Ελαφονήσου και των Κυθήρων μας αποζημίωσαν. Η κούραση εξαφανίστηκε….
Την Κυριακή το πρωϊ σηκωθήκαμε με την προσμονή να πάμε να δούμε από κοντά τα Σπήλαια του Διρού. Μετά από μιάμιση ώρα διαδρομής φτάσαμε στον προορισμό μας. Κάτω απ’ τα μανιάτικα χώματα κρύβεται μια ανείπωτη ομορφιά, το ωραιότερο λιμναίο σπήλαιο στον κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει αυτό που αντικρίζει κάνοντας βαρκάδα μέσα στα σπήλαια. Η ομορφιά είναι ανείπωτη. Πρέπει όλος ο κόσμος να επισκεφτεί τα σπήλαια για να αντιληφθεί το μεγαλείο και την δημιουργικότητα της Φύσης.
Η διήμερη αυτή εκδρομή μας γέμισε εντυπώσεις και εικόνες που σίγουρα θα θυμόμαστε για πάντα….
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
