Ο Φ.Ο.Ν.Ι. αποφάσισε να υποδεχθεί τον Καινούργιο Χρόνο στο πανέμορφο Μέτσοβο, την πατρίδα των εθνικών ευεργετών του Γ. Αβέρωφ, του Ν. Στουρνάρη του Μιχ. Τοσίτσα και άλλων.
Τα χρόνια και κατ’ επέκταση οι αιώνες συναντιούνται στην αετοφωλιά του Μετσόβου και ξαποσταίνουν στο πέρασμα ……..από τον ένα στον άλλο.
Πόσο θα μπορούσε κανείς να ζηλέψει ένα χωριό σκαρφαλωμένο σε μια πλαγιά της Πίνδου στα 1100 μέτρα; Πολύ, είναι η απάντηση. Πολύ, γιατί εξακολουθεί να είναι ένα ζωντανό «χωριό» με πάνω από 3.000 κατοίκους, με γεμάτα σχολεία, με πρότυπες επιχειρήσεις, με βιβλιοθήκες, με πνευματικά κέντρα, πινακοθήκη, κόμβο στο Ίντερνετ και ξενοδοχειακές μονάδες. Ακόμη μπορείς να το ζηλέψεις για την ποιότητα ζωής και για την ομορφιά του τοπίου που το περιβάλλει.
Γι’ αυτό και εμείς είπαμε να το επισκεφθούμε για να χορτάσουμε……. την «ζήλεια» μας.
Ξεκινήσαμε λοιπόν στις 30 Δεκεμβρίου του 2017 και ακολουθώντας μια εκπληκτική διαδρομή μέσα στην καρδιά της Πίνδου και αφού κάναμε ενδιάμεσες στάσεις για καφέ και φαγητό φτάσαμε στο πανέμορφο Μέτσοβο και τακτοποιηθήκαμε σε ένα καταπληκτικό ξενοδοχείο – ξενώνα με παραδοσιακή αρχιτεκτονική δίπλα στην κεντρική πλατεία.
Την επομένη, παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ξεκινήσαμε μετά το πρωινό μας να περιηγηθούμε το όμορφο αυτό «χωριό».
Επισκεφθήκαμε το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης που φιλοξενεί μεγάλο αριθμό παλαιών αντικειμένων και στεγάζεται στο αρχοντικό Τοσίτσα. Την πινακοθήκη Αβέρωφ έναν από τους σημαντικότερους χώρους πολιτισμού στην Ήπειρο, με περισσότερα από 200 έργα μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων όπως ο Λύτρας, ο Γύζης, ο Βολανάκης, ο Μόραλης , ο Φασιανός κ.α.
Η επίσκεψη στα υπόγεια του οινοποιείου «Κατώγι Αβέρωφ» ήταν πραγματικά μια εντυπωσιακή εμπειρία. Περπατήσαμε στα κελάρια ανάμεσα στις σειρές με τα δρύινα βαρέλια και τα ξαπλωμένα στο δάπεδο χιλιάδες μπουκάλια γεμάτα με πεπαλαιωμένο κρασί και δοκιμάσαμε αρκετές ποικιλίες κρασιού ακούγοντας και μαθαίνοντας για την διαδικασία παραγωγής και εμφιάλωσης του κρασιού και την ιστορία του οινοποιείου.
Κάναμε την βόλτα μας στον Αβερώφειο Κήπο με τα αναρίθμητα δένδρα και φυτά.
Μετά από όλα αυτά μεσημεριανό φαγητό και ξεκούραση γιατί το βράδυ μας περίμενε ξενύχτι για να υποδεχθούμε τον ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ.
Έτσι λοιπόν όλοι μαζί, το βράδυ, πήγαμε σε μία ταβέρνα στην πλατεία του Μετσόβου, από όπου παρακολουθήσαμε και τα δρώμενα της Πρωτοχρονιάς που δεν ήταν άλλα από το άναμμα μιας τεράστιας φωτιάς στη μέση της πλατείας με πολύ κόσμο τριγύρω να τραγουδάει και να ρίχνει ξύλα στη φωτιά κάνοντας ευχές για τον Νέο Χρόνο.
Στην ταβέρνα διασκεδάσαμε με μουσική, πολύ χορό, γέλια, τραγούδια και καλό φαγητό. Ανταλλάξαμε ευχές για έναν ευτυχισμένο χρόνο και φύγαμε πολύ αργά για να πάμε για ξεκούραση.
Την επομένη, Πρωτοχρονιά, κατευθυνθήκαμε για τις πηγές του Αώου που δεν απέχουν πάνω από 15 Km από το Μέτσοβο και είναι η ωραιότερη κοντινή διαδρομή που μπορεί να απολαύσει κάποιος επισκέπτης. Το χειμώνα τα γαλάζια νερά βυθίζονται στη λευκή απεραντοσύνη του χιονισμένου τοπίου και το καλοκαίρι πνίγονται στο πράσινο του πυκνού παρόχθιου δάσους. Το σκηνικό αποπνέει τη γαλήνη και την ηρεμία που μπορεί να απολαύσει κανείς μόνο στα τοπία με μεγάλο υψόμετρο.
Συνεχίσαμε για το χιονοδρομικό κέντρο Πολίτσιες όπου ήπιαμε το καφεδάκι μας και απολαύσαμε το χιόνι και αργότερα το μεσημεριανό μας φαγητό στο όμορφο χωριό Ανήλιο.
Την άλλη μέρα αναχωρήσαμε για την Ν. Ιωνία και περνώντας από τα Μετέωρα επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή Βαρλαάμ, στον ψηλότερο και μεγαλύτερο σε έκταση βράχο της περιοχής. Μετά την ξενάγηση μας στην Μονή, φαγητό σε ταβέρνα των Μετεώρων. Με ενδιάμεσες στάσεις επιστρέψαμε στην Ν. Ιωνία ευχαριστημένοι, με γεμάτες μπαταρίες για να διανύσουμε και αυτή την Καινούργια Χρονιά.
Να ευχηθώ πάντα τέτοια, με υγεία και έναν ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ καλύτερο από τον προηγούμενο.
Φωτεινή Ιωάννου
