ΠΙΝΔΟ – ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ

«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη……..»

‘Ολο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια εύχομαι πριν από κάθε ταξίδι «να΄ναι μακρύς ο δρόμος». Μεγαλώνει έτσι η προσμονή, η Ιθάκη γίνεται πιο ποθητή. Τι κι΄αν συμβαίνει να΄ναι γνωστή η διαδρομή. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι η ίδια. Αλλάζει με τις εποχές, την ώρα της μέρας, τον ήλιο ή τα σύννεφα, τη βροχή ή την ομίχλη. Κάθε διαδρομή μπορεί να είναι όμορφη. Αρκεί τα μάτια κα η ψυχή να΄ναι προετοιμασμένα κατάλληλα.

Προετοιμασμένοι λοιπόν και εμείς όλοι οι φίλοι του πεζοπορικού τμήματος του Φ.Ο.Ν.Ι ξεκινήσαμε με ένα καταπληκτικό καιρό να ……κατακτήσουμε τα βουνά της Πίνδου που τόσα μας θυμίζουν γι΄αυτό το λαό που λέγεται «ΕΛΛΗΝΑΣ» και να περπατήσουμε στην «ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ» την «ΖΕΣΤΗ ΚΟΙΛΑΔΑ» που κατ΄ ευφημισμό πήρε τ΄ όνομά της, καθώς αποτελεί μία από τις πιο κρύες και υγρές περιοχές της Ελλάδας.

Το μεσημέρι φαγητό στο Καστράκι με φόντο τα Μετέωρα και από εκεί συνεχίσαμε για το χωριό ΜΗΛΙΑ των Γρεβενών όπου επισκεφθήκαμε το Παλαιοντολογικό Μουσείο και είδαμε τους μοναδικούς σε μέγεθος (4,39μ. και 5,02μ.) χαυλιόδοντες του κόσμου, από μαστόδοντες ( ένα είδος προϊστορικού ελέφαντα) όπου πριν από 3 εκατ. χρόνια , όταν τα Γρεβενά ήταν στον βυθό μιας αρχέγονης θάλασσας, με απλωμένα τριγύρω δάση όπου ζούσαν περίεργα ζώα και που με τις κατάλληλες περιβαλλοντολογικές συνθήκες που διέθετε η περιοχή των Γρεβενών μπόρεσαν να απολιθωθούν τα λείψανα αυτών των ζώων και να διατηρηθούν μέχρι σήμερα και έτσι να μπουν τα σπουδαία αυτά ευρήματα στο βιβλίο ΓΚΙΝΕΣ το 2011.

Στη συνέχεια επίσκεψη και βόλτα στην πόλη των Γρεβενών και αφού κάναμε κανονική επιδρομή σε κατάστημα που πουλούσε μανιτάρια , πήραμε το δρόμο για τους ΦΙΛΙΠΠΑΙΟΥΣ όπου θα διανυκτερεύαμε. Η διαδρομή σε ανηφορικό δρόμο μέσα από πυκνά δασοσκεπή μέρη βελανιδιάς. Το άγρυπνο μάτι του αγέρωχου γρανιτένιου βράχου του ΟΡΛΙΑΚΑ μας συντροφεύει μέχρι το τέλος της διαδρομής .

Την Κυριακή το πρωί μετά το καθιερωμένο πρωϊνό ξεκινήσαμε και περνώντας μέσα από το χωριό ΖΙΑΚΑ φθάσαμε στο περίφημο δίτοξο πέτρινο γεφύρι του Ζιάκα που χτίστηκε επί τουρκοκρατίας. Συνεχίσαμε για το σημείο Αετοφωλιά από όπου ξεκίνησε η πεζοπορία μας και μετά από ανάβαση 30’ φθάσαμε στην κορυφή του ΟΡΛΙΑΚΑ Kαραστεργίου με την καταπληκτική θέα προς τον Όλυμπο, τον Γράμμο και την Βασιλίτσα. Παίρνουμε το κατηφορικό μονοπάτι και φθάνουμε μετά από 1,30 ώρα πάλι στο χωριό ΖΙΑΚΑ. Συνεχίζουμε τον δρόμο προς Σπήλαιο ένα όμορφο χωριό στα 1.000 μ σε μια βραχώδη περιοχή του ΄Ορλιακα. Στο δρόμο επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και από εκεί ακολουθώντας το λιθόκτιστο μονοπάτι για 45΄φθάνουμε στο μονότοξο γεφύρι της ΠΟΡΤΙΤΣΑΣ με το υπέροχο τοπίο να απλώνεται μπροστά μας. Επιστροφή αυτή τη φορά ανηφορίζοντας από τον ίδιο δρόμο, φθάνουμε στο χωριό ΣΠΗΛΑΙΟ όπου μας περίμενε ένα εξαιρετικό γεύμα από διάφορους τοπικούς μεζέδες και καλό κρασί. Μετά το φαγητό ξεκινήσαμε να επισκεφθούμε το τρίτοξο πέτρινο γεφύρι του ΑΖΙΖ ΑΓΑ , το μεγαλύτερο της Μακεδονίας στο χωριό Τρίκωμο, που μας έφερε στο νου άλλες εποχές ακμής και πολιτισμού. Αφού περπατήσαμε το καταπληκτικό αυτό γεφύρι , συνεχίσαμε με το πούλμαν για το ξενοδοχείο μας.

Το πρωί της Δευτέρας αφήνοντας στα δεξιά μας τον δρόμο για Βασιλίτσα και Σαμαρίνα πήραμε κατεύθυνση για το ΠΕΡΙΒΟΛΙ, ένα βλαχοχώρι, χωμένο και χαμένο στο πράσινο περνώντας από τη μικρή τοξωτή γέφυρα του Βενέτικου. Κατά μία παράδοση το Περιβόλι φέρεται ως η γενέτειρα του Ρήγα Φεραίου.

Στο Περιβόλι επιβιβαστήκαμε σε οχήματα 4Χ4 και συνεχίσαμε για την κοιλάδα της ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ. Η διαδρομή συνεχώς μεταμορφώνεται. Τη μια στιγμή μοιάζει αλπικό τοπίο και την άλλη φουντώνουν τριγύρω οξιές και μαύρη πεύκη. Πανύψηλα μαυρόπευκα, ίσια σαν λαμπάδες μας συντροφεύουν σε κάθε μας βήμα. Βιαστικά ρυάκια τρέχουν ασταμάτητα για να συναντήσουν το ΑΡΚΟΥΔΟΡΕΜΑ και αυτό με τη σειρά του τον ποταμό ΑΩΟ. Ολόκληρη η περιοχή αποτελεί ίσως τον πιο σημαντικό βιότοπο της καφετιάς αρκούδας στη χώρα μας, η οποία έδωσε και το όνομά της στον γνωστό αυτό παραπόταμο του Αώου.

Αποβιβαζόμαστε στα 1680 μ στη θέση ΣΤΑΥΡΟΣ , από όπου ξεκίνησε η πεζοπορία μας για την κορυφή ΖΙΩΓΑ στα 1911μ. Αρχικά ανηφορίζουμε μέσα από πανέμορφο δάσος οξιάς που έχει ντυθεί στα κόκκινα φθινοπωρινά χρώματα και σιγά – σιγά η βλάστηση αραιώνει για να πάρει τη θέση της το αλπικό πεδίο . Το γυμνό τοπίο στολίζουν κάποιοι διάσπαρτοι ασημί από τους κεραυνούς αλλά και από φωτιά που είχε πλήξει την περιοχή , κορμοί δέντρων .

Μετά από ανάβαση 1 ½ ώρας περίπου , φθάνουμε στην κορυφή και αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες ,υπό την καθοδήγηση του οδηγού βουνού συνεχίζουμε κατηφορικά πλέον μέσα στην καρδιά της ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ εκεί όπου τα μανιτάρια έχουν το βασίλειό τους και μαθαίνουμε για την τεράστια ποικιλία τους. Μαθαίνουμε για το μικροσκοπικό βατραχάκι (κιτρινομπομπίνα) με την κίτρινη κοιλιά που υποδηλώνει τοξικότητα για να προειδοποιεί τον λαίμαργο εχθρό του, και τα μάτια σε σχήμα καρδιάς. Την κόκκινη πεύκη, τα είδη πουλιών και λουλουδιών . Γεμίζει η ψυχή και τα μάτια μας από ομορφιά, τα πνευμόνια μας από καθαρό αέρα και η καρδιά από υπερηφάνεια για την όμορφη Πατρίδα μας.

Μετά από την καταπληκτική αυτή πορεία, καταλήξαμε σε ένα πλάτωμα κοντά στην αρχή του Αρκουδορέματος , όπου σταματήσαμε για ΠΙΚ-ΝΙΚ με τσιπουράκι και μεζέδες που μας παρέθεσε η ομάδα οδηγών βουνού. Στη συνέχεια εποχούμενοι στα 4Χ4 φτάσαμε και πάλι στο Περιβόλι όπου επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν με κατεύθυνση την ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ.

Βέβαια πρέπει να επισημάνω ότι την παράσταση έκλεψε ο μικρός συνοδοιπόρος μας ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ (8 ΕΤΩΝ) που απτόητος ακολούθησε όλες τις πορείες με αμείωτο ενδιαφέρον για ότι έβλεπε γύρω του. Του αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ!!!!!

Κουρασμένοι από το πολύωρο ταξίδι μας , αλλά πάνω απ΄ όλα ευχαριστημένοι από την όμορφη διοργάνωση της τριήμερης αυτής εκδρομής, φτάσαμε στην ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ μας, με την ευχή «και σε άλλες διαδρομές με υγεία».

Με φιλικούς χαιρετισμούς
Το μέλος του ΦΟΝΙ
Φωτεινή Ιωάννου