Η λίμνη (Κάρλα) που ….. ξαναγεννήθηκε
Ξεκινήσαμε για ένα φανταστικό τριήμερο στο Πήλιο στη θερινή κατοικία των Θεών και πατρίδα των Κενταύρων. Στο κατάφυτο βουνό από δάση με πανύψηλες οξιές, βελανιδιές, πλατάνια, αγριοκαστανιές και δασική πεύκη.
Η διαμονή μας; Που άλλου; Στην πανέμορφη πόλη του Βόλου, χτισμένη στο κέντρο της Ελλάδας, μέσα στον Παγασητικό κόλπο, που είναι η μοναδική διέξοδος της Θεσσαλίας προς τη θάλασσα. Πέρα από τη σύγχρονη άποψη και τους μοντέρνους της ρυθμούς, η πόλη διατηρεί και παραδοσιακά στοιχεία.
Φτάνοντας στην πόλη του Βόλου, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε για τα όμορφα πηλιορείτικα χωριά. Μια στάση στην πανέμορφη Πορταριά, ένα χωριό με πολλά αρχοντικά σπίτια, πολύ πράσινο και άφθονα τρεχούμενα νερά. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παρατηρήσουμε ότι στην Πορταριά όλα τα καταστήματα διαθέτουν σε περίοπτη θέση χιλιάδες βαζάκια με γλυκά του κουταλιού σε μια απίστευτη ποικιλία γεύσεων, χρωμάτων και αρωμάτων. Η πλατεία είναι σκεπασμένη από αιωνόβια πλατάνια και αμέτρητες ορτανσίες. Σε τούτο το χωριό μια στάση ήταν απαραίτητη, για μια ανάσα, ένα καφέ ή ένα γλυκό και γιατί όχι και ένα ουζάκι για να απολαύσεις την όμορφη φύση που άρχισε να ξυπνάει τώρα την άνοιξη.
Επόμενος προορισμός μας η Μακρυνίτσα το “Μπαλκόνι του Πηλίου”, με την εξαιρετική θέα που προσφέρει προς την πόλη του Βόλου και του Παγασητικού. Ελάχιστα χιλιόμετρα πριν φτάσουμε, είχαμε μπροστά μας τη θέα ολόκληρου του χωριού. Το χωριό ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική του φυσιογνωμία, τα καλοδιατηρημένα και αναστηλωμένα αρχοντικά του, τα γραφικά του καλντερίμια. Φτάνοντας λοιπόν στη Μακρυνίτσα ο δρόμος τερματίζει στην πλατεία εκεί που χύνεται κι ένας μικρός καταρράκτης . Σ’ αυτό το πανέμορφο χωριό απολαύσαμε το γεύμα μας.
Αργά το μεσημέρι κατηφορίσαμε για το Βόλο, όπου και διανυκτερεύσαμε σ’ ένα όμορφο ξενοδοχείο στην παραλία της πόλης. Το βράδυ όλοι μαζί ξεκινήσαμε για μια βόλτα στην παραλία, και καταλήξαμε φυσικά σε τσιπουράδικο της παραλίας, απολαμβάνοντας τους νόστιμους μεζέδες και το μυρωδάτο τσίπουρο, περνώντας ένα ευχάριστο βραδινό ξεφάντωμα.
Την επόμενη ημέρα, μετά το πρωινό, ξεκινήσαμε για το χωριό Μηλιές. Πρέπει να ξέρετε ότι είναι το καλύτερο χωριό του Πηλίου. Τα έχει όλα, παραδοσιακή αρχιτεκτονική και φυσικές ομορφιές. Πρόκειται για το κεφαλοχώρι της περιοχής, γεμάτο μηλιές, καστανιές και λιόδεντρα, με υπέροχη θέα προς τον Παγασητικό κόλπο και το νότιο Πήλιο. Εκεί λοιπόν μια μικρή ομάδα, αποφάσισε να κάνει μια μικρή πεζοπορία, από καλντερίμι, ξεκινώντας από την πλατεία του χωριού, και να καταλήξει στον σιδηροδρομικό σταθμό. Οι υπόλοιποι προτίμησαν να παραμείνουν στην πλατεία και να επισκεφθούν την εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.
Τσαγκαράδα, το σμαράγδι του Πηλίου, είναι ένα μέρος ευλογημένο με πλούσια ιστορία και κουλτούρα. Εκεί στο χιλιόχρονο πλάτανο στην πλατεία της Αγ. Παρασκευής, οι κάτοικοι γιόρτασαν την εθνική μας γιορτή, την 25η Μαρτίου. Τα παιδιά του σχολείου με παραδοσιακές στολές και με λεβέντικη κορμοστασιά, χόρεψαν Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να γιορτάσουμε και εμείς για λίγο την ημέρα αυτή.
Φεύγοντας από εκεί, ο επόμενος προορισμός μας ήταν τα Χάνια. Σκαρφαλωμένα στις ψηλές πλαγιές του Πηλίου, τα Χάνια αγκαλιάζονται από όμορφα δάση με έλατα, οξιές και καστανιές . Η διαδρομή από Τσαγκαράδα προς Χάνια ήταν υπέροχη. Λιακάδα και ξαφνικά χιόνι στο δρόμο και στο δάσος, εκεί που ο ήλιος δεν μπορούσε να εισχωρήσει. Σε τούτο τον όμορφο τόπο, γευματίσαμε και επιστρέψαμε στον Βόλο νωρίς γιατί προγραμματίζαμε νυχτερινή έξοδο στην Ιωνία του Βόλου με τσίπουρο-κατάνυξη.
Την Κυριακή είχαμε προγραμματίσει να επισκεφθούμε το χωριό Κανάλια. Γεωργικό χωριό, χτισμένο στους πρόποδες Πηλίου, με θέα στην περιοχή της λίμνης Κάρλας, 26 χλμ ΒΔ από το Βόλο. Στις πεδινές εκτάσεις κοντά στο χωριό από όπου περάσαμε, ευδοκιμούν αμυγδαλιές, ένα τοπίο φανταστικό. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το Μουσείο Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας. Ένα τμήμα της αίθουσας στο ισόγειο, φιλοξενεί το Κάρλιο καράβι με τα εργαλεία του, ομοιώματα ψαράδων καθώς και ένα ομοίωμα καλύβας.
Ο τρόπος ζωής των κατοίκων στην υγρή αγκαλιά της Βοιβηίδος, ο θάνατος του βάλτου, η αποξήρανση της λίμνης, η ζωή στα χωριά, και ο αγώνας των αγροτών για απόκτηση γης, ξεδιπλώνεται μέσα από τις φωτογραφίες. Καθώς επίσης χάρτες, άδειες αλιείας και δύο μακέτες, η μία πριν την αποξήρανση και μία όπως μέλλεται να διαμορφωθεί. Μας έγινε ξενάγηση από μια κάτοικο του χωριού, η οποία μας εξιστόρησε τα πάντα γύρω από τη ζωή των ψαράδων της λίμνης, πριν αποξηρανθεί και πως οι σύγχρονοι πολιτικοί αποφάσισαν την αποξήρανσή της, τους τρόπους ψαρέματος στη λίμνη, τους τρόπους κατασκευής της στρογγυλής καλύβας τους, τις επιπτώσεις της αποστράγγισης και την επανασύσταση της λίμνης. Έπειτα μια μικρή στάση στη λίμνη, ήταν μοναδική ευκαιρία για να θαυμάσουμε το ειδυλλιακό τοπίο και τους κορμοράνους να κάνουν το μπάνιο τους.. Αναμνηστικές φωτογραφίες και ώρα να αναχωρήσουμε γοητευμένοι με όσα ακούσαμε και είδαμε.
Στον Καραβόμυλο σταματήσαμε για το μεσημεριανό μας και το απόγευμα μια στάση στα Καμένα Βούρλα για καφέ.
Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στη Ν. Ιωνία πανευτυχείς για τη θαυμάσια τριήμερη απόδραση μας, ευχόμενοι όλοι να ξαναβρεθούμε σύντομα σε μια άλλη εξόρμηση του συλλόγου μας.
Παναγιώτου Αγγελική