Με μεγάλη επιτυχία στις 18 Νοεμβρίου 2019 πραγματοποιήθηκε το αφιέρωμα στον πρώτο Έλληνα Νομπελίστα, ποιητή και πολιτικό Γεώργιο Σεφέρη.

Κύριος ομιλητής ήταν ο καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κος Ευριπίδης Γαραντούδης, ο οποίος με τις γνώσεις του, την εξαιρετική του ομιλία και την μεταδοτικότητά του ανέλυσε το ¨φαινόμενο¨ Γεώργιος Σεφέρης.

Στην συνέχεια ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Θανάσης Χαλκιάς απήγγειλε ποιήματα του τιμώμενου Νομπελίστα και τέλος η χορωδία της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας υπό την διεύθυνση του άρχοντα πρωτοψάλτου  Χουρμουζίου Νταραβάνογλου τραγούδησε μελοποιημένα ποιήματά του.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ.κ. Γαβριήλ, η εκπρόσωπος της Δημάρχου, η αντιπρόεδρος κα Χρυσάνθη Σφυρή και  ο Γενικός Γραμματέας της Ο.Φ.Ο.ΕΣ.Ε. κος Βασίλης Κατσαντώνης, εκπρόσωποι παρατάξεων, φορέων και συλλόγων.

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην συντονιστική επιτροπή επί των πολιτιστικών και στο Δ.Σ. για τα τόσο ωραία αφιερώματα που μας προσφέρουν κάθε χρόνο.

Φωτεινή Ιωάννου

1^η Δεκέμβρη 2019. Μπήκε ο χειμώνας και πολλοί από εμάς άρχισαν τις προετοιμασίες για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Άντε τώρα να τους πείσεις να αφήσουν κατά μέρος τις δουλειές και να μαζευτούμε για μια εξόρμηση στην ύπαιθρο. Και όμως μέχρι τελευταία στιγμή δήλωναν συμμετοχή για την εκδρομή στο Κυριάκι και την Αρβανίτσα.

Κοντινή απόσταση κι έτσι δεν ξεκινήσαμε πολύ πρωί. Μια στάση για καφέ στην Αλίαρτο. Και από εκεί στον Ελικώνα, σε ένα κρυμμένο θησαυρό της Ελληνικής φύσης, το οροπέδιο της Αρβανίτσας.

Ο καιρός ήταν ευνοϊκός και όλοι περπάτησαν μέσα στα έλατα, σε ένα φυσικό χλοοτάπητα που δεν φύτεψε και ούτε συντήρησε ανθρώπινο χέρι.

Από εκεί βρεθήκαμε στην Ιερά Μονή Οσίου Λουκά, την Αγιά Σοφιά της Ρούμελης, όπως αποκαλούν τον ναό. Κτίσμα του 1011 με μνημειώδη αρχιτεκτονική και πλούσιο διάκοσμο. Το καθολικό εντυπωσιάζει για τον πλούσιο εσωτερικό του διάκοσμο. Συνθέσεις από χρωματιστά μάρμαρα καλύπτουν το δάπεδο του ναού, όπως και τις κατακόρυφες επιφάνειες των τοίχων. Τα λαμπρά ψηφιδωτά που κοσμούν τις ανώτερες επιφάνειες του καθολικού, αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα ψηφιδωτά σύνολα της μέσο-βυζαντινής τέχνης.

Μετά το προσκύνημα μας στο μοναστήρι, σειρά είχε το χωριό Κυριάκι, χτισμένο σε ένα καταπράσινο τοπίο, σε υψόμετρο 720 μέτρα, στις βορειοδυτικές πλαγιές του Ελικώνα.

Εκεί γευματίσαμε αφού πρώτα περπατήσαμε, λίγο, μέσα στο χωριό και είδαμε την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, την πλατεία με τον γέρικο πλάτανο.

Τι άλλο να θέλαμε; Από μια όμορφη, ήρεμη ημέρα μέσα στη φύση, για να γυρίσουμε ευτυχισμένοι στα σπίτια μας.

Παναγιώτου Αγγελική

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή όταν παίρνουμε στα χέρια μας το περιοδικό του Ομίλου, συμπίπτει να είμαστε στα πρόθυρα ενός Νέου Χρόνου και χωρίς πολλές φορές να το καταλάβουμε κάνουμε σκέψεις για το παρελθόν, για το μέλλον, για τη ζωή μας και εμείς οι φυσιολάτρες, για το «μεράκι» μας, την φυσιολατρία. Θα μπούμε λοιπόν και πάλι στον πειρασμό να κάνουμε κάποιες ωφέλιμες ίσως σκέψεις.

Ένας Νέος Χρόνος έφθασε λοιπόν. Την στιγμή που ο παλιός ο χρόνος παραδίδει την σκυτάλη στον νέο, συνειδητοποιούμε ότι μας δίδεται μια νέα παράταση ζωής, μια νέα ευκαιρία για καινούργιες αναζητήσεις. Συνήθως καλωσορίζουμε με πανηγυρισμούς την είσοδό μας στο νέο έτος και ξεκινάμε την νέα χρονιά με ανανεωμένες ελπίδες. Οι πανηγυρισμοί τις περισσότερες φορές είναι άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και μας δίνουν μια ψευδαίσθηση προσωρινής ευφορίας. Ίσως καλύτερα θα έπρεπε να κάνουμε έναν απολογισμό, για το πώς χρησιμοποιήσαμε τον χρόνο του προηγούμενου έτους. Να χαρούμε αν κάναμε καλή χρήση του χρόνου μας. Να λυπηθούμε και να προβληματισθούμε, αν τον σπαταλήσαμε άσκοπα. Τέλος να πάρουνε κάποιες αποφάσεις για το Νέο Έτος.

Όλοι περιμένουμε μια αλλαγή, κάτι διαφορετικό προσδοκούμε. Κάποια απραγματοποίητα όνειρα ελπίζουμε να πραγματοποιηθούν. Νέα όνειρα πλάθουμε με την φαντασία μας, για την νέα περίοδο της ζωής μας, την νέα χρονιά. Ο άνθρωπος εκ φύσεως ατενίζει πάντα μπροστά. Τον συναρπάζει το νέο, το μοντέρνο, το καλύτερο, το πιο ωραίο, το πιο αληθινό. Αλλά ποιο μπορεί να είναι το αληθινά καινούργιο, που τον νέο χρόνο θα ικανοποιήσει πιο βαθιά την ψυχή μας; Είναι πολύ δύσκολο κανείς να το βρει, αν δεν κάνει βαθιά και ειλικρινή ενδοσκόπηση, αποκλείοντας τα φευγαλέα και επιδερμικά συναισθήματα. Ποιού στόχου άραγε, η επίτευξη μπορεί να μας κάνει αληθινά ευτυχισμένους;

Εμείς οι φυσιολάτρες αποφεύγουμε τους πανηγυρισμούς και την ποίηση. Κάνουμε βέβαια απολογισμό για τον χρόνο που φεύγει και πολλές φορές προβληματιζόμαστε, αλλά πράγματι ατενίζουμε μπροστά, ξεπερνάμε τα φευγαλέα συναισθήματα γιατί έχουμε διαμορφώσει πια την βεβαιότητα ότι αν στην νέα χρονιά επιτύχουμε τους φυσιολατρικούς μας στόχους, θα είμαστε στο τέλος του χρόνου που έρχεται, αληθινά ευτυχισμένοι. Πάντα πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολύ καλύτερα πράγματα και ευκαιρίες μπροστά, από όσα αφήσαμε πίσω.

Καλή φυσιολατρική χρονιά και υγεία σε σας και στις οικογένειές σας.

Λιβέρης Στέφανος

¨Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις – να βλέπεις και να μη χορταίνεις καινούρια χώματα και θάλασσες κι ανθρώπους κι ιδέες και να τα βλέπεις όλα σα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά, με μακρόσερτη ματιά, κι έπειτα να σφαλνάς τα βλέφαρα και να νιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν μέσα σου, ήσυχα, τρικυμιστά, όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ’ όλες τις χαρές και τις πίκρες σου τούτη η αλχημεία της καρδιάς, είναι θαρρώ, μια μεγάλη, αντάξια του ανθρώπου ηδονή…..

Έκαμα μερικά ταξίδια – πνευματικές πειρατείες, ξεσπάσματα της καρδιάς που πονούσε, απληστία του ματιού που λαχτάριζε και βιάζουνταν, προτού να σβήσει, να δει όσο περισσότερο μπορεί νερό και χώμα.

Όταν σφαλνώ τα μάτια για να δω, ν’ακούσω, να μυριστώ και ν’αγγίξω μιά χώρα που γνώρισα, νιώθω να ταράζεται και αναγαλλιάζει το κορμί μου, σα να ’ρχεται κοντά μου πρόσωπο αγαπημένο.¨

Ν. Καζαντζάκης (Ταξιδεύοντας)

Δανείστηκα αυτόν τον πρόλογο από τον Καζαντζάκη για να επισημάνω όχι μόνο την σημασία και την επίδραση που έχουν τα ταξίδια αλλά και πώς πρέπει να τα αφουγκραζόμαστε. Το ταξίδι που κάναμε ήταν εκτός από υπέροχο, ήταν λίγο κουραστικό αλλά αναγκαίο για να γευτείς όλες αυτές τις συναισθηματικές φορτήσεις, την τόση μάθηση, τόση διαφορετική προσέγγιση στο οτιδήποτε μας προέκυπτε, ήταν ένα ταξίδι άξιο να το βιώσει κανένας. Ήταν μοναδικό γι’αυτή την προσέγγιση στην Γαλικία, στην Αστούριας, στη Ναβάρα, στην Χώρα των Βάσκων, τόσα μαθήματα για την ιστορία της Ισπανίας, τόσα μυνήματα από την Χώρα των Βάσκων. Άξιο ενα τέτοιο ταξίδι ενός κομματιού της ζωής.

Ο διοργανωτής και ξεναγός μας Γιάννης Λυμτσιούλης, μάστορας αυτού του ταξιδιού, μας ταξίδεψε έξω απο τα καθιερωμένα, απ’τα βατά. Δεν μας διεκπεραίωσε ένα ταξίδι όπως σωστά το αναφέρει, μας έμαθε πώς πραγματικά πρέπει να βιώνεται το κάθε ταξίδι που θέλει να κάνει ο καθένας μας και πώς έχει όχι να κοιτάζει αλλά να βλέπει και προπαντώς να ακούει το κάθε τι στον δρόμο του ταξιδιού.

Η μουσική και τα τραγούδια που συνόδευαν το θέμα του κάθε τόπου έδιναν κι ένα άλλο τόνο πραγματικότητας αφήνοντας την φαντασία σου να ταξιδεύει κι αυτή, εκεί ξεκινώντας από το Santiago de Compostela, στoν Φάρο του Ηρακλή στην La Coruña, στην Rias Altas, στην Gijόn, στην Covadanga, εκεί ψηλά στα Picos Europa, στην Altamira, στην Pamplona, στην μοναδική Guernica, στο Bilbao και Guggenheim, στην διαδρομή της βόρειας παραλίας μέσα από τους κόλπους και τα δάση στο απέραντο πράσινο, αντίκρυ στο απέραντο γαλάζιο του Βισκαïκού κόλπου, σε τόσα και τόσα μέρη. Μιά πραγματικά μοναδική εμπειρία εξ ολοκλήρου το ταξίδι μας.

Πώς να αφηγηθείς τις χιλιάδες εικόνες, την τόση ιστορία μέσα σε πέντε αράδες; Το καλύτερο βιβλίο είναι οι αναμνήσεις του ταξιδιού μας, συνεχίζοντάς το νοερά.

Ευχαριστούμε τον Πρόεδρό μας που σκέφτηκε αυτή την εκδρομή, το Δ.Σ. που ενέκρινε αυτή την εκδρομή χωρίς καμιά αντίρρηση για όλους εμάς που την βιώσαμε συμμετέχοντας και την ευχαριστηθήκαμε ως μέσα στα βάθη του μυαλού, της καρδιάς και της ψυχής μας. Εύχομαι να κάνουμε κι άλλες πολλές τέτοιας ποιότητας εκδρομές.

Β. Βεργόπουλος

Μέλος Δ.Σ.

Όταν ήμασταν μικροί, τα καλοκαίρια πολλές φορές πηγαίναμε εκδρομή για μπάνιο στα Σελίνια, στη Σαλαμίνα και για προσκύνημα στη Φανερωμένη.

Από την ιστορία πάλι γνωρίζαμε το νησί για την ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ποτέ όμως δεν είχαμε επισκεφθεί το νησί και τα αξιοθέατα του. Είπαμε λοιπόν, να πάμε στη Σαλαμίνα και να την επισκεφθούμε, αλλιώς.

Ξεκινήσαμε το πρωί (12.05.2019) και φθάνοντας στο Πέραμα, με το καράβι της γραμμής, σε 15’ λεπτά βρεθήκαμε στο λιμάνι του νησιού, τα Παλούκια. Εκεί μας περίμενε η ξεναγός μας, η κα Μίχα, γεννημένη και μόνιμος κάτοικος του νησιού, η οποία ανέλαβε το έργο της ξενάγησης και όπως αποδείχτηκε ήταν μια εξαιρετική ξεναγός.

Πρώτος μας σταθμός το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαλαμίνας. Το διατηρητέο κτήριο του πρώην 1ου Καποδιστριακού Σχολείου του νησιού ανακατασκευάστηκε, σύμφωνα με τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου μουσείου. Τα ευρήματα που φιλοξενεί στην μόνιμη έκθεσή του αποτελούν δείγμα της ένδοξης ιστορίας της Σαλαμίνας.

Επόμενος σταθμός μας το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, που ξαναγεννήθηκε μετά από 130 χρόνια. Μέσα στο υπέροχο πευκόδασος, σε σημείο που απλώνεται η θέα προς τον κόλπο του νησιού, που υπήρξε καταφύγιο καταδιωκόμενων κατά την επανάσταση .Η μοναχή Χριστονύμφη, μας υποδέχθηκε, στην αυλή της Μονής προσφέροντας μας καφέ, νερό. Μας έκανε μια σύντομη αναφορά για την ιστορία του μοναστηριού, καθώς και για τον θρύλο με τα «μπουριά». Ένας θρύλος που συνοδεύει αυτό το μοναστήρι. Στην αυλή του υπάρχει το καταβάσιο που πολλοί το συνδέουν με τον αρχαίο ναό της Εκάτης, που υπήρχε στην περιοχή, αλλά και με το παλάτι του Αίαντα. Ο θρύλος λοιπόν λέει ότι μπορεί να συνδεόταν με στοές και με τη σπηλιά του Ευριπίδη.

Πλησιάζοντας προς τα Κανάκια, είναι το μοναδικό Μυκηναϊκό ανακτορικό συγκρότημα ταυτισμένο με το βασίλειο του Αίαντα. Πρόκειται για ολόκληρο σύστημα δωματίων σε παράλληλες σειρές. Ως σήμερα έχουν ανιχνευθεί 45 δωμάτια και βοηθητικοί χώροι. Εκεί μας έγινε μια ανεπανάληπτη ξενάγηση.

Στην παραλία  Κανάκια γευματίσαμε, και μερικοί τολμηροί έκαναν και μπάνιο. Κατά την επιστροφή μας σταματήσαμε στον Τύμβο των Σαλαμινομάχων, αφιέρωμα μνήμης για την ιστορική ναυμαχία. Μια αναμνηστική φωτογραφία, και άρχισε ο δρόμος της επιστροφής, κάνοντας μια στάση στη Μονή Φανερωμένης και σε ένα ακόμη αξιοθέατο του νησιού το σπίτι – μουσείο  του Άγγελου Σικελιανού, δίπλα στη θάλασσα.

Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά………….

Αποχαιρετήσαμε για μια ακόμη φορά τον παλιό χρόνο. Όλοι κάπου γιόρτασαν αυτή τη σημαντική ημέρα. Έτσι και ο Φ.Ο.Ν.Ι. αποφάσισε να του “κουνήσει το μαντήλι” με μια τετραήμερη δισυπόστατη εκδρομή στο κέντρο της Μακεδονίας. Σε μια πόλη με σπουδαία ιστορία, μια πόλη με παραδοσιακές συνοικίες και πολιτισμό, στην υπέροχη Βέροια την μικρή Ιερουσαλήμ, όπως την ονομάζουν για τις δεκάδες βυζαντινές εκκλησίες της, οι οποίες, οι περισσότερες, έχουν μετατραπεί σε τζαμιά.

Ξεκινήσαμε λοιπόν να επισκεφθούμε την πόλη αυτή με τη σπουδαία ιστορία και διαδρομή, την δεύτερη μεγάλη πόλη της Ημαθίας, μετά τις γειτονικές Αιγές, πρωτεύουσα της Μακεδονίας κατά τους χρόνους του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Την πόλη που επισκέφθηκε, δίδαξε τον Χριστιανισμό και ίδρυσε Εκκλησία, ο Απόστολος Παύλος.

Την πρώτη ημέρα (Σάββατο 29/12/2018) με ενδιάμεσες στάσεις και μια άκρως νόστιμη τσιπουροκατάνυξη με μεζεδάκια που μας φίλεψαν 2 – 3 κυρίες της παρέας μας, εντός του πούλμαν, φτάσαμε στην Βεργίνα όπου εκεί επισκεφθήκαμε και γνωρίσαμε το Μουσείο Βασιλικών Τάφων των Αιγών (μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO) όπου ανάμεσα στους τάφους ξεχωρίζει ένα ταφικό μνημείο που σύμφωνα με τον καθηγητή αρχαιολογίας Μανόλη Ανδρόνικου, ανήκε στον Βασιλιά Φίλιππο Β’, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Κοιτώντας τα ευρήματα σε συνεπαίρνει  ο μεγάλος αριθμός κτερισμάτων που είναι έργα τέχνης, αρκετά από αυτά από χρυσό όπως η περίφημη λάρνακα με τον δεκαεξάκτινο ήλιο (αστέρι της Βεργίνας) σύμβολο της Μακεδονικής δυναστείας.

Αφού λοιπόν γίναμε πιο, πλούσιοι, γνωρίζοντας όλα αυτά τα θαυμάσια, κατευθυνθήκαμε στο πολύ καλό ξενοδοχείο μας, στην Βέροια, για ξεκούραση ή μια βόλτα στην πόλη για όσους το επέλεξαν.

Την επομένη ημέρα (Κυριακή 30/12/2018) χωριστήκαμε σε δύο ομάδες, γ’ αυτό παραπάνω ονόμασα την εκδρομή δισυπόστατη. Την ομάδα των πεζοπόρων και την ομάδα των περιηγητών.

Όσοι συμμετείχαν στην ομάδα των πεζοπόρων είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουν στο Βέρμιο. Την Κυριακή κάναμε μια κυκλική διαδρομή που άρχιζε από την Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά και καταλήξαμε στο ίδιο σημείο. Τα πρώτα 2 χλμ κινηθήκαμε μέσα σε δάσος από οξιές και τα πρώτα χιόνια έκαναν την εμφάνισή τους. Στην συνέχεια ακολουθήσαμε, την χιονισμένη πλέον κορυφογραμμή, σε χωματόδρομο και μονοπάτι και φτάσαμε στην κορυφή Φούρκα στα 1.543μ. Ο καιρός ήταν αρκετά καλός και με σχετικά καθαρή ατμόσφαιρα οπότε είχαμε την δυνατότητα να δούμε τον κάμπο της Βέροιας, τα Πιέρια Όρη, το Ιμπιλί, στο βάθος το Ξηροβούνι και τις κορυφές Δίδυμες του χιονοδρομικού κέντρου 3 – 5 Πηγάδια. Στην επιστροφή ακολουθήσαμε την δυτική πλευρά της κορυφογραμμής περνώντας από τις ανεμογεννήτριες και φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο της ανάβασης στα 1.622μ. Από εκεί κατηφορίσαμε προς το δασωμένο μέρος του βουνού και καταλήξαμε στο σημείο έναρξης, την Παναγία Σουμελά, όπου συναντηθήκαμε με την ομάδα των περιηγητών.

Όσοι συμμετείχαν στην ομάδα των περιηγητών ξεκινήσαμε για να επισκεφθούμε τους Μακεδονικούς τάφους στην περιοχή των Λευκαδίων της Νάουσας και αργότερα για προσκύνημα στην Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά. Στην διαδρομή μας, στο Βέρμιο, προς το μοναστήρι συναντήσαμε αρκετό χιόνι, που είχε ρίξει τις προηγούμενες ημέρες. Να σημειωθεί ότι και οι 4 ημέρες της εκδρομής ήταν φανταστικές από καιρό.

Το μεσημέρι, αφού συναντηθήκαμε με τους πεζοπόρους, φάγαμε στο όμορφο χωριό της Καστανιάς.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και όσοι αισθάνονταν ξεκούραστοι, αποφάσισαν να γνωρίσουν τις όμορφες συνοικίες της Βέροιας, όπως την Μπαρμπούτα, την Εβραϊκή συνοικία και την Κυριώτισσα, την Χριστιανική συνοικία. Συνοικίες που υπάρχουν στην πόλη από τα μέσα του 19^ου αιώνα.

Περπατήσαμε στα σοκάκια της Κυριώτισσας με τις πέτρινες κατοικίες, τα αναστηλωμένα σπίτια με τα σαχνίσια, τις αρχιτεκτονικές προεξοχές στις προσόψεις των παραδοσιακών κτιρίων. Που μας εντυπωσίασαν τα διαφορετικά, ζωηρά και ζεστά χρώματα που έχουν.

Δίπλα στα θορυβώδη νερά του Τριπόταμου με το καταπράσινο λαγκάδι, μας περίμενε η Μπαρμπούτα, η εβραϊκή συνοικία, κτισμένη τριγωνικά, σαν μια κλειστή γειτονιά ελεγχόμενης κυκλοφορίας, όπου ζούσαν οι Εβραίοι της πόλης.

Όλα αυτά λοιπόν, η βόλτα στα σοκάκια, η ρομαντζάδα των χρωμάτων στα σαχνίσια, οι πλακόστρωτοι δρόμοι και τα δαιδαλώδη καλντερίμια συνδυάζουν την πανέμορφη Βέροια.

Ξημέρωσε, (Δευτέρα 31/12/2018), παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Μετά το πρωινό, αφήσαμε τους πεζοπόρους να εξερευνήσουν μια ακόμη πεζοπορική διαδρομή στο Βέρμιο και εμείς αναχωρούμε για τη θέση Λουτράκι, στα δυτικά της Αριδαίας. Προορισμός μας τα Λουτρά Πόζαρ, με ιαματικά νερά που αναβλύζουν σε θερμοκρασία 37^ο C. Πολλοί επισκέπτες και αρκετοί από τους δικούς μας, αποφάσισαν να βουτήξουν στα ζεστά νερά παρόλο που έξω η θερμοκρασία ήταν πολύ χαμηλή. Οι υπόλοιποι απολαύσαμε το καφεδάκι μας στα ζεστά, κοιτώντας και βγάζοντας φωτογραφίες τους θαρραλέους κολυμβητές μας.

Η ομάδα των πεζοπόρων ξεκίνησε από το  άλσος του Αγ. Νικολάου της Νάουσας για μια κυκλική πεζοπορική διαδρομή. Ανηφορίσαμε σε δασωμένο μονοπάτι με έντονα τα χειμωνιάτικα χρώματα και τα πεσμένα φύλλα οξιάς δημιουργούσαν ένα πολύχρωμο χαλί γύρω μας. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας οπότε και στην πρώτη στάση μας, στον προφήτη Ηλία απολαύσαμε μια υπέροχη θέα του κάμπου της Ημαθίας. Συνεχίσαμε την διαδρομή μας για το εκκλησάκι της Υπαπαντή όπου μας περίμενε ένα ζεστό τσάι, από τον επίτροπο του εκκλησιαστικού συμβουλίου, να μας τονώσει. Ξεκινήσαμε την κατάβαση από μονοπάτι που κινήθηκε μέσα σε ένα πολύ έντονα δασωμένο τοπίο και που σε κάποια σημεία αισθανόσουν ότι ήσουν μέρος ενός παραμυθιού με νεράιδες και ξωτικά. Συνεχίσαμε να κατηφορίζουμε προς το άλσος του Αγ. Νικόλαου ώσπου συναντηθήκαμε με την ομάδα των περιηγητών και όλοι μαζί περπατήσαμε στο ομώνυμο πάρκο, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως Τοπίο Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους.

Το μεσημέρι όλοι μαζί πήγαμε για φαγητό στην πόλη της Νάουσας και επιστρέψαμε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο μας γιατί το βράδυ μας περίμενε ξενύχτι για να υποδεχτούμε τον Νέο Χρόνο.

Το βράδυ στο ξενοδοχείο, σε μια πολύ όμορφη αίθουσα με ζωντανή μουσική όλοι μαζί υποδεχθήκαμε το 2019 χορεύοντας, πίνοντας, γελώντας και ανταλλάσσοντας ευχές για ένα χρόνο καλό, με υγεία, ευτυχία και ειρήνη.

Το πρωί, (Τρίτη 01/01/2019) ξυπνώντας αρκετά αργούτσικα, αναχωρήσαμε από τη Βέροια για την επιστροφή μας στην αγαπημένη μας Νέα Ιωνία, περνώντας από το Λιτόχωρο όπου απολαύσαμε καφέ και φαγητό και με ενδιάμεσες στάσεις επιστρέψαμε χαρούμενοι και με την ελπίδα ότι ο Νέος Χρόνος θα είναι ευλογημένος για όλους μας.

Εύχομαι από καρδιάς, υγεία και ευτυχία σε όλα τα μέλη του Φ.Ο.Ν.Ι. και ιδιαίτερα στο Δ.Σ. να είναι όλοι γεροί και δημιουργικοί, για να μας ετοιμάζουν πολλές και ωραίες εκδρομές.

Υ.Γ. Η περιγραφή των διαδρομών που έκαναν οι πεζοπόροι είναι της Ιφιγένειας  Βασιλείου.

Ιωάννου Φωτεινή

Με εξαιρετική επιτυχία και με τη συμμετοχή πλήθους μελών, πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη συνεστίαση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Ομίλου σε κέντρο,  στη Νέα Ιωνία.

Για πρώτη φορά μετά από την ενθρόνισή  του, ευλόγησε την εκδήλωση ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ, ο οποίος ευχήθηκε κάθε επιτυχία στις δραστηριότητες του Ομίλου μας.

Μετά την αποχώρηση του Μητροπολίτη έλαβε τον λόγο ο  Πρόεδρος του Ομίλου κος Χρήστος Ιωάννου στην ομιλία του, αφού ευχαρίστησε τον Πρόεδρο της ΟΦΟΕΣΕ και όλους τους παριστάμενους για την παρουσία τους στην εκδήλωση, εκτός των άλλων, τόνισε ότι είναι ανάγκη να ξεφεύγουμε από τα καθημερινά και να χαιρόμαστε τη φύση παραμερίζοντας τις δυσκολίες της καθημερινότητας και αυτό βεβαίως το προσφέρει απλόχερα ο Φυσιολατρικός Όμιλος Νέας Ιωνίας.

Έκλεισε δε με την ευχή να είναι όλοι παρόντες, υγιείς και χαρούμενοι και στην πρωτοχρονιάτικη πίτα του 2020.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν : Ο Δήμαρχος Νέας Ιωνίας κ. Ηρακλής Γκότσης, ο πρόεδρος της ΟΦΟΕΣΕ κ Βασίλης Κατσαντώνης, η κ. Δέσποινα Θωμαϊδου, αρχηγός της παράταξης  «Δύναμη Προοπτική», οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της παράταξης «Δημιουργία Αλληλεγγύη» Γιάννης Λαζαρίδης  και Ευθύμιος Παπαμαργαρίτης.

Επίσης παρέστησαν ο εκπρόσωπος του Αθλητικού Ομίλου «Ανατολή» κ. Κώστας Τσαγκαράκης και η πρόεδρος του Συλλόγου Σμυρναίων κ. Χρυσάνθη Αθηνάκη, ο εκπρόσωπος της Ένωσης Σπάρτης κ. Σταύρος Παπαγερασίμου, ο πρόεδρος Παλαίμαχων Ποδοσφαιριστών Νέας Ιωνίας κ. Πρόδρομος Παπαδόπουλος.

Μετά την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, έγινε η βράβευση του Ομίλου μας από τον  πρόεδρο της Ομοσπονδίας Φυσιολατρικών Ορειβατικών Σωματείων Ελλάδος κ. Βασίλη Κατσαντώνη για την επί χρόνια εκδρομική του δραστηριότητα και για τις κοινωνικές και πολιτιστικές του εκδηλώσεις του.

Ακολούθησε διασκέδαση και χορός μέχρι τις απογευματινές ώρες.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2018 ξεκίνησε για το μεγάλο και χωρίς
γυρισμό ταξίδι της, η ΚΑΙΤΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ, Ειδική
Γραμματέας του Ομίλου μας.

Για όλους εμάς στον Όμιλο ήταν «….η ΚΑΙΤΗ μας» και έτσι θα
μείνει στην μνήμη μας.

Ήταν ένας χαρούμενος και πολύ δοτικός άνθρωπος, μας έδινε
την αγάπη της με το χαμόγελο και την ενεργητικότητα της παρ’ όλες τις άσχημες
και δύσκολες  στιγμές που είχε
αντιμετωπίσει με το χαμό της αγαπημένης της κόρης και εν συνεχεία με την ταλαιπωρία
της με την επάρατο νόσο.

Συμπαραστεκόταν όσο μπορούσε σε όλους και μας γέμιζε γλύκα
με τα όμορφα γλυκά της που μας φίλευε σχεδόν καθημερνά.

Συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις του Ομίλου με όρεξη και
δραστηριότητα.

Τα μέλη του Φ.Ο.Ν.Ι. και ειδικά όση την γνωρίσαμε από κοντά
θα τη θυμόμαστε σαν την αγαπημένη μας Καίτη και δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ.

Καλό Παράδεισο αγαπημένη μας.

Το Διοικητικό
Συμβούλιο

Η μέρα (27/10/2018)  ηλιόλουστη, σε προδιαθέτει ευχάριστα. Μετά από μια διαδρομή 2 ωρών πήραμε τον επαρχιακό δρόμο για Καρδαμύλη. Και εκεί που έλεγες ότι οι στροφές δεν θα τελειώσουν ποτέ, την αντικρίσαμε από ψηλά. Ένα όμορφο παραθαλάσσιο χωριό, με πετρόκτιστα σπίτια. Βόλτα στα σοκάκια, βαθιές ανάσες, στον καθαρό αέρα και γεύμα με θέα το απέραντο γαλάζιο. Το απόγευμα μας περίμενε η Καλαμάτα.

Ταχτοποιηθήκαμε σ΄ένα υπέροχο ξενοδοχείο με θεά την θάλασσα και την παραλία της Καλαμάτας και στη συνεχεία κάναμε μια πρώτη γνωριμία με την πόλη.

Την επόμενη μέρα (28/10/2018) περπατήσαμε στο ιστορικό κέντρο της, επισκεφθήκαμε το εξαιρετικό αρχαιολογικό μουσείο της, απολαύσαμε τον καφέ μας σε ένα παραδοσιακό καφενείο  και παρακολουθήσαμε την εξαιρετική παρέλαση, της εθνικής μας εορτής. Το μεσημέρι αναχωρήσαμε για την Βάστα όπου φάγαμε σε ένα καταπράσινο τοπίο γεμάτο πλατάνια, διπλά στο ποτάμι.

Κατόπιν προσκυνήσαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας και θαυμάσαμε τα 17 δέντρα πάνω στη στέγη του. Στην επιστροφή η αρχηγός μας ξάφνιασε, ευχάριστα, με τις χορευτικές ικανότητες και το μπρίο της !

Επιστρέψαμε έχοντας ωραίες εικόνες και ανεβασμένη ψυχολογική διάθεση .

Μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, 40 μέλη του ΦΟΝΙ, συναντηθήκαμε το πρωινό του Σαββάτου 8 Σεπτεμβρίου 2018 για να κατακτήσουμε τα Βαρδούσια. Η χαρά ήταν εμφανής στα πρόσωπά μας, όχι μόνο για την εξόρμηση, αλλά και γιατί ξαναβρισκόμασταν μετά από δύο και πάνω μήνες που είχαν περάσει από την τελευταία μας πεζοπορία.

        Η οδική διαδρομή πέρασε γρήγορα μιας και είχαμε πολλά να πούμε και να εξιστορήσουμε. Φτάνοντας στην έναρξη της πεζοπορίας μας, το χωριό Άνω Μουσουνίτσα (Αθανάσιος Διάκος), μας συνεπήρε το ατέλειωτο πράσινο της φύσης που απλόχερα τούτος ο τόπος προσφέρει. Εκεί μας περίμενε ο οδηγός μας αλλά και το αγροτικό που θα μετέφερε τα σακίδιά μας μέχρι το καταφύγιο του ΕΟΣ Άμφισσας.

Έτσι λοιπόν, ανάλαφροι και χαρωποί, ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας με προορισμό τη θέση Πιτιμάλικο στα 1.960μ., όπου είναι χτισμένο το καταφύγιο που θα μας φιλοξενούσε. Η διαδρομή μας ακολούθησε το κλασικό μονοπάτι, το οποίο όμως ανακαλύψαμε ότι ήταν διαβρωμένο από το νερό και είχε δημιουργήσει απότομες κλήσεις και σαθρό έδαφος. Παρ’ όλες τις δυσκολίες, η ομάδα περπατούσε μαγεμένη από την ομορφιά του δάσους. Οι ολιγόλεπτες στάσεις στην θέση Γιατάκια με την δεξαμενή και τα λιβάδια στην θέση Ζιρέλια, για ανάκτηση δυνάμεων, μας βοήθησαν να φτάσουμε στο εικονοστάσι κάτω από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Εκεί πλέον το δάσος έδινε την σκυτάλη στο αλπικό τοπίο. Από εδώ και πέρα η συντροφιά του ορεινού όγκου των Βαρδουσίων είχε την τιμητική του. Η παρέα συνέχισε την διαδρομή με λίγο πιο γρήγορο ρυθμό μιας και τα απειλητικά σύννεφα έκαναν την εμφάνισή τους. Η τελευταία μισή ώρα και πλέον, δυστυχώς έγινε υπό έντονη βροχή. Η θέα του καταφυγίου ήταν ανακουφιστική και έτσι αναπτέρωσε το ηθικό μας για να βρεθούμε όσο πιο σύντομα γίνεται εκεί, προκειμένου να ξεφορτωθούμε τα βρεγμένα ρούχα και μποτάκια μας, και να αισθανθούμε λίγη ζεστασιά.

Αφού τακτοποιηθήκαμε, και απλώσαμε την “μπουγάδα μας” όπου βρίσκαμε ελεύθερο χώρο, μαζευτήκαμε στην τραπεζαρία που τα πηγαδάκια έδιναν και έπαιρναν με πειράγματα, συζητήσεις και επιτραπέζια παιγνίδια. Τις συζητήσεις μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας να γνωρίσουμε πιο πολύ το ζευγάρι των δύο Ιταλών ορειβατών που συμμετείχαν στην εκδρομή μας και είχαν επισκεφτεί την χώρα μας με σκοπό να κατακτήσουν μαζί μας τον Κόρακα. Πήραμε τις πληροφορίες που θέλαμε για τα Ιταλικά βουνά και τις via ferrata διαδρομές που πολλοί από εμάς θέλουμε να κάνουμε.

Η βροχή σταμάτησε και έτσι είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε στην γύρω περιοχή. Ο επιβλητικός αλπικός όγκος των Βαρδουσιών δίπλα μας, έδινε την αίσθηση ότι με ένα άπλωμα του χεριού θα μπορούσες να τον αγγίξεις. Η τρισδιάστατη εικόνα του εδάφους και οι μεγάλου σε όγκο πέτρες που έμοιαζαν με μετεωρίτες, γέμιζε με πρωτόγνωρες εικόνες τα μάτια μας και έδιωχνε τις όποιες σκέψεις της καθημερινότητάς μας.

Σιγά σιγά το σούρουπο έδινε μια άλλη εικόνα στην περιοχή και καθώς τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, ξεκίνησε το γεύμα μας και η οινοποσία, μέσα στην θαλπωρή του καταφυγίου. Λίγο αργότερα βγήκαμε ξανά έξω στον έναστρο ουρανό που λίγες φορές μας δίνεται η ευκαιρία να απολαύσουμε.

Η νύχτα πέρασε γρήγορα και την επομένη, μετά το πρωινό μας, μια ομάδα 24 μελών ξεκίνησαν την πορεία προς την κορυφή Κόρακας. Ο καιρός ήταν με το μέρος των πεζοπόρων και ακολουθώντας την κλασική διαδρομή από τις Πόρτες και το Μέγα Κάμπο και μετά από μια απαιτητική ανάβαση, η κατάκτηση της κορυφής στα 2.495μ, ήρθε να αποζημιώσει την προσπάθεια. Καθ’ όλη την διαδρομή δεν έλειψαν τα πειράγματα και η εμψύχωση της ομάδας. Γεμάτοι από εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς ξεκίνησε η κατάβαση από τις Κοπρισιές. Η ομάδα που δεν ανέβηκε στην κορυφή, αφού απόλαυσε τα πρωινά χρώματα που αντικατοπτρίζονταν στα βράχια, ξεκίνησε την επιστροφή από τα ίδια, για το χωριό Άνω Μουσουνίτσα (Αθ. Διάκος).

Όλοι μαζί βρεθήκαμε στην πλατεία του χωριού για να απολαύσουμε το υπέροχο γεύμα μας. Η εξόρμηση μας, στέφθηκε με επιτυχία και χαρακτηρίστηκε ως η πιο απαιτητική και δύσκολη που είχε κάνει μέχρι τώρα ο σύλλογός μας. Τα χαμόγελα και η ικανοποίηση που βλέπαμε ο ένας στο πρόσωπο του άλλου ήταν ότι καλύτερο και επιβεβαίωνε για άλλη μια φόρα ότι η φύση μας αναζωογονεί και μας δίνει αστείρευτη δύναμη για να συνεχίσουμε να περπατάμε στις ομορφιές της χώρας μας.

Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω για την βοήθεια, τους Νώντα, Γιάννη, Στέλιο, Γιώργο, Δημήτρη και όλους όσους με την φροντίδα τους και την ομαδικότητα τους εμψύχωναν τους άλλους και έδιναν στην μεγάλη αυτή προσπάθεια μια νότα χαράς και διασκέδασης.

Ιφιγένεια Βασιλείου

Μέλος ΔΣ