Ο σύλλογός μας στις 17/9/2017 πραγματοοίησε έναν όμορφο & επιμορφωτικό  περίπατο.

Επισκεφτήκαμε την Αρχαία Αγορά, που ήταν η καρδιά της αρχαίας πόλης, μιά μεγάλη ανοικτή πλατεία που αποτέλεσε την έδρα της δικαιοσύνης, το πολιτικό, οικονομικό, διοικητικό, κοινωνικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο της πόλης, όπου όλοι οι πολίτες συγκεντρώνονταν για να πραγματοποιήσουν κάθε είδους δραστηριότητα.

Την Αρχαία Αγορά διέσχιζε η οδός Παναθηναίων από την οποία διήρχετο η μεγάλη πομπή πρός την Ακρόπολη κατά την διάρκεια των εορτασμών των Παναθηναίων.

Γνωρίσαμε το μέρος όπου βρισκόταν η Βιβλιοθήκη, το Ωδείο, τη Στοά Αττάλου, το Μουσείο, το Ναό του Ηφαίστου και της Εργάνης Αθηνάς, το Βουλευτήριο και άλλα.

Αφού τελειώσαμε την ξενάγησή μας, εν συνεχεία επισκεφτήκαμε το Βοτανικό Κήπο του Διομήδους, στο Χαϊδάρι και αφου ήπιαμε το καφεδάκι μας στο κήπο που καταλαμβάνει μία έκταση 3.000 στρεμμάτων, δωρεά του ζεύγους Διομήδη, ξεναγηθήκαμε και γνωρίσαμε διάφορα είδη δένδρων και φυτών και μάθαμε για την πρόελευσή τους και τις ιδιοτητές τους στην φαρμακευτική και στην μαγειρική.

Όταν τελειώσαμε, ήπιαμε το κρασάκι μας σε γειτονική ταβέρνα και γυρίσαμε με πολλές  καινούργιες γνώσεις στην Νέα Ιωνία.

Ιωάννου Φωτεινή

Το Ναύπλιο πάντοτε μας περιμένει για να κάνουμε τις βόλτες μας στα γραφικά σοκάκια του, να δούμε  το πανέμορφο Μπούρτζι, να περπατήσουμε και να φθάσουμε στην δημοφιλή παραλία της Αρβανιτιάς και από πάνω σου να αντικρίζεις το Παλαμίδι. Ένας ακόμη λόγος για να διανυκτερεύσεις στην όμορφη αυτή πόλη, το  καλοκαίρι, είναι μια επίσκεψη στην Αρχαία Επίδαυρο, που υπερηφανεύεται για την φυσική της ομορφιά και γιατί «φιλοξενεί» εδώ και χιλιάδες χρόνια ένα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, όπως το αρχαίο θέατρο, το ωραιότερο και το καλύτερα διατηρημένο.

Κάθε χρόνο σχεδόν ο ΦΟΝΙ διοργανώνει μια εκδρομή, ώστε να παρακολουθήσουν τα μέλη του μία παράσταση. Για το καλοκαίρι του 2017 επιλέξαμε να δούμε το έργο «Οιδίπους επί Κολωνώ» στις 8 Ιουλίου.

Σάββατο πρωί ξεκινήσαμε από την Ν. Ιωνία και περάσαμε την μέρα μας, μέχρι το μεσημέρι, στην παραλία του Δρεπάνου, με μπάνιο, ηλιοθεραπεία και φαγητό. Για την   μεσημεριανή μας  ξεκούραση, και τη διανυκτέρευση μας πήγαμε στο Ναύπλιο και δώσαμε το απογευματινό μας ραντεβού στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, όπου όλοι μαζί ξεκινήσαμε για το θέατρο.

Στην παράσταση «Οιδίπους επί  Κολωνώ», που παρακολουθήσαμε, τον κεντρικό ρόλο είχε ο Κώστας Καζάκος, που φέτος συμπλήρωσε 60 χρόνια θεατρικής πορείας. Κέρδισε το τιμητικό χειροκρότημα του κοινού στην εμφάνιση του και φυσικά και στο τέλος της ερμηνείας του, ως φόρο τιμής για την λαμπρή παρουσίαση του. Εξαίρετος και ο Δ. Λιγνάδης, καθήλωσε το κοινό στον ρόλου του ως ξένος, αλλά και ως χορός ή Άγγελος, με το σπάνιο ταλέντο του. Η μουσική του Μ. Μάτσα συγγένευε με την ψαλτική, με το χορό των τεσσάρων ψαλτών και προσέδιδε τελετουργικό χαρακτήρα στην παράσταση.

Μετά το τέλος της παράστασης επιστρέψαμε στο Ναύπλιο. Μερικοί έκαναν την νυχτερινή τους βόλτα στην πόλη και άλλοι επέλεξαν να πάνε για ξεκούραση.

Η επόμενη μέρα, μετά το πρωινό μας, ήταν αφιερωμένη στην υπέροχη θάλασσα του Αργολικού Κόλπου. Ξεκινήσαμε για την κοντινή παραλία στο Βιβάρι. Μόλις φθάσαμε, αντικρίσαμε τόσους πολλούς λουόμενους που δεν μας έκανε καρδιά να μείνουμε εκεί. Τελικά επιλέξαμε να πάμε πάλι στο Δρέπανο. Η θάλασσα, το μπάνιο, το θέατρο σ’ αυτό το διήμερο αναπτέρωσε την ψυχική μας υγεία και διάθεση, ευτυχείς λοιπόν, γυρίσαμε στη Ν.  Ιωνία.

Ευχόμενοι να περάσουμε ένα όμορφο καλοκαίρι, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τον Σεπτέμβριο, για καινούργιες αποδράσεις.

Παναγιώτου Αγγελική

Τη Δευτέρα (08.05.2017), το απόγευμα, στο Συνεδριακό Κέντρο Ν. Ιωνίας, παρουσία πλήθους κόσμου, ο Φυσιολατρικός Όμιλος Νέας Ιωνίας πραγματοποίησε μία επετειακή εκδήλωση, όπου παρουσίασε το βιβλίο-λεύκωμα του Ομίλου, με τίτλο : «1962-2012 : ΙΣΤΟΡΙΑ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΕΙΑ».

Την εκδήλωση προλόγισε το μέλος του Φ.Ο.Ν.Ι. κ. Φωτεινή Ιωάννου, η οποία μεταξύ άλλων ευχαρίστησε τους παριστάμενους για την παρουσία τους, κι αμέσως μετά ξεκίνησε η εκδήλωση με την προβολή ενός βίντεο με εικόνες από την πολυσχιδή δραστηριότητα του Ομίλου.

Κατόπιν, έλαβε τον λόγο ο Πρόεδρος του Φ.Ο.Ν.Ι. κ. Χρήστος Ιωάννου, ο οποίος, αφού ευχαρίστησε όλους όσοι συνέβαλαν στην υλοποίηση της έκδοσης του βιβλίου-λευκώματος του Ομίλου, είπε μεταξύ άλλων «Έχω την τιμή και τη χαρά να προλογίσω την όμορφη αυτή εκδήλωση για τα 50 χρόνια του Φυσιολατρικού Ομίλου Νέας Ιωνίας, ο οποίος παρουσιάζεται σε εσάς μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου-λευκώματος. Θα δείτε και θα διαβάσετε μέσα σε αυτό, την ιστορία του Ομίλου μας, τη διαδρομή και την εξέλιξή του. Είμαι βέβαιος ότι ο καθένας από εσάς θα βρει μέσα σε αυτό κάτι, ότι έλαβε μέρος σε μια όμορφη εκδήλωση του Ομίλου….» και ολοκλήρωσε τον χαιρετισμό του λέγοντας χαρακτηριστικά «Πιστεύω και ελπίζω ότι δεν θα σας απογοητεύσουμε και τα επερχόμενα χρόνια….».

Ακολούθως, τον λόγο έλαβε ο πρώην Πρόεδρος του Φ.Ο.Ν.Ι. και εμπνευστής της ιδέας για την έκδοση του βιβλίου-λευκώματος του Ομίλου, κ. Στέφανος Λιβέρης, λέγοντας «Στις πρώτες εκδρομές του Φυσιολατρικού, που έλαβα μέρος, γύρω στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, αναρωτιόμουν πόσο κουράστηκαν οι διοργανωτές τους να τις οργανώσουν, αλλά και να σκεφτούν τις ιδέες για την πραγματοποίηση αυτών των εκδρομών. Όσο πέρναγε ο καιρός, η επαγγελματική ιδιότητα και εμπειρία με οδηγούσε σε σκέψεις γι’ αυτούς τους ονειροπόλους και θαρραλέους, που ίδρυσαν τον Όμιλο, και ενδόμυχα μακάριζα αλλά και θαύμαζα αυτούς, που ήταν στη Διοίκηση του Ομίλου, για την τόσο τιτάνια προσπάθειά τους. Αργότερα, όταν έγινα μέλος του Δ.Σ. και έζησα από κοντά τις αγωνιώδεις προσπάθειες, που γίνονταν για τον προγραμματισμό, το στήσιμο, αλλά και την πραγματοποίηση όχι μόνο μιας εκδρομής, αλλά και μιας οποιασδήποτε εκδήλωσης, ένιωθα δέος. Παράλληλα, στις επετειακές εκδηλώσεις των 45 και 50 χρόνων του Ομίλου, όταν έγιναν οι βραβεύσεις των παλαιών μελών, αλλά κι αυτών που διετέλεσαν Πρόεδροι, μου δημιούργησαν στο μυαλό την ιδέα, την εντύπωση, ότι δεν αρκεί ένα μετάλλιο ή ένα βραβείο σε έναν επιτυχημένο Πρόεδρο ή σε ένα μέλος του Δ.Σ., για να γραφτεί ή να διατηρηθεί η ιστορία του Ομίλου, γιατί ένα βραβείο ή ένα μετάλλιο θα τοποθετηθεί σε μία βιτρίνα, σε μια βιβλιοθήκη, και η δράση και η δημιουργία του οποιουδήποτε, αλλά και του Ομίλου, θα ξεχαστεί. Έτσι, ανέφερα την ιδέα μου στα μέλη του Δ.Σ. και προς μεγάλη μου έκπληξη βρήκα ολόθερμη συμφωνία και συγκατάθεση. Οφείλω δε να σημειώσω την ιδιαίτερη ενθάρρυνση που είχα από τους παλαιούς προέδρους του Ομίλου Θεόδωρο Τσεσμελή και Νίκο Χομπά».

Στη συνέχεια, ο κ. Λιβέρης αναφέρθηκε με περισσότερες λεπτομέρειες στο ιστορικό της έκδοσης του βιβλίου και ολοκλήρωσε την εισήγησή του λέγοντας «Εμείς, που οραματιστήκαμε και αποφασίσαμε αυτό το εγχείρημα, και όσοι δούλεψαν για την έκδοση του βιβλίου αυτού, κάναμε μια ευχή Το βιβλίο αυτό να είναι καλοτάξιδο και να είναι παρακαταθήκη και στόχος για τα επόμενα Δ.Σ., ώστε να αξιωθούν να εκδώσουν και το βιβλίο της Ιστορίας του Ομίλου μας, της 2^ης Πεντηκονταετίας 2013-2063».

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με την παρουσίαση του βιβλίου-λευκώματος, με πρώτο ομιλητή τον πρώην πρόεδρο της Ομοσπονδίας Φυσιολατρικών Ορειβατικών, Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδος (Ο.Φ.Ο.Ε.Σ.Ε.) και μέλος του Φ.Ο.Ν.Ι., κ. Ανδρέα Αντωνόπουλο, ο οποίος έκανε μια αναδρομή στη δράση του Φ.Ο.Ν.Ι. και μεταξύ άλλων είπε «Οι δράσεις του Φυσιολατρικού είναι πάρα πολλές και έπρεπε να καταγραφούν σε ένα βιβλίο. Ο τέως πρόεδρος του Ομίλου, κ. Στέφανος Λιβέρης, έκανε πρόταση την ιδέα που είχε – σωστά κατά τη γνώμη μου – στο Δ.Σ. για την έκδοση ενός βιβλίου για τα 50 χρόνια, ξεδιπλώνοντας και περιγράφοντας την ιστορία του, δράσεις και μαρτυρίες, όχι μόνο από τα μέλη του Δ.Σ., αλλά και άλλων μελών του Ομίλου, απεικονίζοντας με λεζάντες πρώτα τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες και μετά τις έγχρωμες. Μία επιμελημένη εργασία, που προήλθε από το αρχείο του Ομίλου (πρακτικά, τρίπτυχα φυλλάδια, αποκόμματα Τύπου και άλλες πηγές). Το ευχάριστο για τον Όμιλο ήταν και είναι η συνεργασία και η συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις της Ομοσπονδίας, του Δήμου και της Εκκλησίας της Νέας Ιωνίας. Η προσέλευση νέων μελών και φίλων τα τελευταία πέντε χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά στον Όμιλο. Οι εκδρομές και οι εκδηλώσεις, όπως περιγράφονται από το 1963 έως το 2012, στην Ελλάδα μας και μετά στο εξωτερικό, δείχνουν την εμπιστοσύνη των μελών του Ομίλου στα Δ.Σ. όλων των ετών».

Ολοκληρώνοντας την παρουσίασή του, ο κ. Αντωνόπουλος είπε «Είναι μια επιτυχημένη έκδοση για την ιστορία των 50 χρόνων, 1962-2012, γεμάτη ζωή και δράση για τη φυσιολατρία. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να προμηθευτείτε όλοι το βιβλίο».

Αμέσως μετά, έλαβε τον λόγο ο δικηγόρος και νυν πρόεδρος της Ο.Φ.Ο.Ε.Σ.Ε., κ. Βασίλης Κατσαντώνης, ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων «Έτσι συνεχίζεται η παράδοση και δεν υπάρχει παράδοση, με κάθε έννοια, αν δεν συνυπάρχουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο καθένας μας, ο καθένας σας και η καθεμιά σας, βάζει ένα λιθαράκι σε αυτή την πολύχρονη πορεία, γιατί χωρίς αυτήν σβήνει και η ιστορία και η πατρίδα και η χώρα κάθε λαού. Ταξιδεύοντας στις σελίδες του βιβλίου αυτού, του όμορφου βιβλίου, είδα με μεγάλη μου χαρά, εκτός αυτών που γνώριζα προσωπικά από κάποιες εκδηλώσεις που έχει κάνει ο Όμιλός σας, τα χρόνια αυτά πώς ξεκίνησε, πώς μεγάλωσε, πώς μεγαλούργησε ως σήμερα, τι πρόσφερε στα μέλη του, στη λειτουργία της πόλης. Να είστε περήφανοι για τον Όμιλό σας και να συνεχίσετε την ιστορία σας. Αυτό το βιβλίο αποτελεί τη γραπτή ιστορία του Ομίλου σας, και να συνεχίσετε να τη γράφεται, για να γνωρίσουν και οι επόμενοι τι έκαναν οι προηγούμενοι. Ήταν μια έκπληξη για μένα».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την αποφώνηση του προέδρου του Φ.Ο.Ν.Ι., κ. Ιωάννου, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά «Ελπίζουμε ότι καταφέραμε να αποτυπώσουμε μέσα σε αυτό το βιβλίο την αγάπη μας για τη φύση και τις ομορφιές της πατρίδας μας. Πιστεύουμε ότι ξεφυλλίζοντας αυτό το βιβλίο, για τα 50 χρόνια δράσης του Ομίλου, θα βρείτε όλοι σας στιγμές από τις όμορφες εξορμήσεις και εκδηλώσεις μας, που θα σας θυμίσουν ευχάριστες στιγμές. Ευχαριστώ και πάλι για τη σημερινή παρουσία σας».

Αξίζει να σημειωθεί πως στην εκδήλωση παραβρέθηκαν μεταξύ πολλών άλλων ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητρόπολης Ν. Ιωνίας, Ν. Φιλαδελφείας, Ν. Χαλκηδόνος και Ηρακλείου, Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Αρβανίτης, ο Δήμαρχος Ν. Ιωνίας κ. Ηρακλής Γκότσης, οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων «Δημιουργία Αλληλεγγύη» και «Δύναμη προοπτικής» κ.κ Παναγιώτης Μανούρης και Δέσποινα Θωμαΐδου αντίστοιχα, ο δημοτικός σύμβουλος κ. Βασίλης Χριστοδούλου, ο πρόεδρος της Δευτεροβάθμιας Σχολικής Επιτροπής Ν. Ιωνίας κ. Μιχάλης Κουβαράς, καθώς και ο επίτιμος πρόεδρος του Φ.Ο.Ν.Ι. κ. Νικόλαος Χομπάς.

Ανηφορίσαμε πλαγιές, στριφογυρίσαμε σε οροπέδια, διασχίσαμε ελατοδάση και γραφικά χωριά, οδηγηθήκαμε στην κόψη των γκρεμών……. και καταλήξαμε στο Κυπαρίσσι, ένα από τα πιο γοητευτικά θαλασσινά σημεία του Μωριά.

Σ’ αυτό ακριβώς το μέρος αποφάσισε ο Φ.Ο.Ν.Ι. να κάνει μια τουριστική και άκρως ενδιαφέρουσα εκδρομή.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από το γνωστό σημείο στη Νέα Ιωνία, για το τριήμερο της Πρωτομαγιάς. Γεμάτοι κέφι και ενδιαφέρον για την όμορφη αυτή πλευρά της Λακωνίας.

Αν και οι ορεινοί δρόμοι που διατρέχουν την Λακωνία οδηγούν στην πλευρά του Πάρνωνα, που βρέχεται από το Μυρτώο πέλαγος έχουν βελτιωθεί αισθητά, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για μια μικρή περιπέτεια, ανηφορίζοντάς τις ατέλειωτες στροφές.

Η περιπλάνηση στα ορεινά χωριά τελειώνει στον παραδοσιακό οικισμό Χάρακας. Από εδώ ξεκινά η συγκλονιστική κατάβαση από τους γκρεμούς της Μαδάρας προς τ’ ακρογιάλια του Μυρτώου Πελάγους.

Το πέλαγος που σε κρυφοκοιτά πίσω από τις σχισμάδες των βράχων έρχεται όλο και πιο κοντά μας.

Φτάσαμε στο Κυπαρίσσι ή αλλιώς Βρύση. Έναν από τους ελάχιστους ανεπιτήδευτους παραδοσιακούς οικισμούς των ακτών του Μοριά, που διατηρεί το χρώμα και την γραφικότητα του (σ΄ αυτό βέβαια συνετέλεσε και η μακρόχρονη οδική απομόνωση) και τακτοποιηθήκαμε σε τρείς πολύ όμορφους ξενώνες με θέα την θάλασσα.

Αφού φάγαμε σε ένα από τα 3 ταβερνάκια και ξεκουραστήκαμε, το απόγευμα κάναμε έναν όμορφο περίπατο μιας ώρας περίπου, ακολουθώντας το ευχάριστο βατό μονοπάτι που μας οδήγησε στο μικρό παραθαλάσσιο ξωκλήσι του Αϊ Γιώργη.

Όσοι δεν περπατήσαμε μέχρι το ξωκλήσι ήπιαμε τον καφέ μας απολαμβάνοντας  την ομορφιά του πελάγους, σ’ ένα παραθαλάσσιο καφέ.

Το βράδυ φαγητό και ξεκούραση. Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε για έναν από τους πιο παραμυθένιους και ιδιαίτερους προορισμούς στην Ελλάδα, για το βράχο της Μονεμβάσιας, αυτή τη μικρή νησίδα στη Λακωνία που στέκεται περήφανη στη μέση της θάλασσας και κρύβει στα στενά της περάσματα μυστικά και ιστορίες, ενώ την άνοιξη γεμίζει χρώματα, αρώματα και θάλασσα.

Από εδώ κατάγεται και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, με το σπίτι του να έχει θέα το απέραντο γαλάζιο. Να, λοιπόν από που άντλησε την έμπνευση και τη σοφία του.

Τριγυρίσαμε στα δρομάκια της καστροπολιτείας, χαθήκαμε στα στενά περάσματα και τις καμάρες και χαζέψαμε τα σπίτια και τους ξενώνες με τις πολεμίστρες με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και αφήσαμε τη φαντασία μας να ταξιδέψει στην εποχή που ζούσαν οι πειρατές και οι ιππότες.

Περιπατήσαμε στο βυζαντινό καλντερίμι που οδηγεί στην κεντρική πλατεία με το παλιό κανόνι και την εκκλησία της Παναγίας της Μυρτιώτισσας. Απολαύσαμε το καφεδάκι μας και επιστρέψαμε στο όμορφο Κυπαρίσσι για μπάνιο και φαγητό.

Το επόμενο πρωί φορτώσαμε τα πράγματά μας στο πούλμαν για την επιστροφή, περνώντας για μεσημεριανό φαγητό και μπάνιο στο όμορφο λιμανάκι με τη βοτσαλωτή παραλία και τις γραφικές ταβέρνες, στην Πλάκα Λεωνιδίου.

Απογευματινό καφεδάκι στ’ Ανάπλι (Ναύπλιο) με το Μπούρτζι και το  Παλαμήδι, που δεσπόζει πάνω απ’ την πόλη.

Γεμάτοι από αυτό το εξαιρετικό τριήμερο γυρίσαμε το βραδάκι στη βάση μας  ( Νέα Ιωνία) χαρούμενοι, ευχαριστημένοι και με την ευχή να μπορούμε και στη συνέχεια να γευτούμε και άλλα τέτοια ταξίδια με το Φ.Ο.Ν.Ι.

Φωτεινή Ιωάννου

Ο συνδυασμός των άγριων βράχων, του μπλε της θάλασσας, των κάτασπρων σπιτιών με τις παραδοσιακές πήλινες καμινάδες, των ξερολιθιών, των μπλε θόλων των εκκλησιών, των διάσπαρτων μοναστηριών, των ατελείωτων μονοπατιών, των πανέμορφων παραλιών.

Το σημείο των δυτικών Κυκλάδων που η γοητεία του Αιγαίου συναντά την παράδοση, το νησί που έχει κρατήσει την αυθεντικότητά του αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο.

Το φιλόξενο μέρος που θα αισθανθεί κανείς  την αναβίωση της παράδοσης, ο τόπος με τη μοναδικότητα στο τοπίο, η μέθη των αισθήσεων, την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική  δεν είναι άλλο παρά το νησί της Σίφνου.

Έτσι ο Φυσιολατρικός  Όμιλος Ν. Ιωνίας για όλους αυτούς τους λόγους και τα ερεθίσματα διάλεξε να κάνει Πάσχα στη Σίφνο.

Μεγάλη Πέμπτη, 13 Απριλίου 2017, μια ομάδα από 34 μέλη του Ομίλου, ξεκινήσαμε για να κάνουμε Πάσχα σε αυτό  το νησί των δυτικών Κυκλάδων. Το ταχύπλοο μας περίμενε, επιβιβαστήκαμε και σε 3 ώρες φτάσαμε στις Καμάρες, το γραφικό λιμάνι του νησιού. Το λεωφορείο μας περίμενε για να μας πάει στον Αρτεμώνα όπου ήταν και το ξενοδοχείο μας. Ένα μικρό, ήσυχο, καθαρό ξενοδοχείο, σχεδόν μόνο για μας.

Το βράδυ στην ταβέρνα μας περίμενε το νηστίσιμο δείπνο μας με παραδοσιακά φαγητά της Σίφνου ρεβυθάδα, καπαροσαλάτα, σουπιά κρασάτη, χταπόδι, καλαμαράκια, σιμιγδαλένιο χαλβά και πολλά άλλα.

Μεγάλη Παρασκευή, 14 Απριλίου 2017, μετά το πρωινό,  αρχίσαμε την ξενάγηση του νησιού με την ξεναγό μας, την Ροδόπη.

Προτού  πάρουμε το λεωφορείο κάναμε μια περιπατητική ξενάγηση στο Αρτεμώνα.  Το χωριό αυτό συνδυάζει την κλασσική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική παράλληλα με μεγάλα νεοκλασικά σπίτια. Επισκεφτήκαμε τις βυζαντινές εκκλησίες, την Παναγία της Άμμου και την Παναγία της Κόχης καθώς και το τοπικό παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο του Θεοδώρου.

Ο προορισμός μας με το λεωφορείο ήταν η Παναγία του Βουνού, μοναστήρι του 16^ου αιώνα από το οποίο απολαύσαμε την υπέροχη θέα της γύρω περιοχής. Μετά κατευθυνθήκαμε προς τον ιερό βράχο της Χρυσοπηγής με το ομώνυμο μοναστήρι. Εκεί επισκεφθήκαμε την Παναγία της Χρυσοπηγής, την επίσημη προστάτιδα του νησιού και σήμα κατατεθέν της Σίφνου. Είναι βυζαντινό μοναστήρι του 17^ου αιώνα κτισμένο πάνω σε βραχώδες στενόμακρο ακρωτήρι αποκομμένο από τη στεριά ως εκ θαύματος όπως λέει η λαϊκή παράδοση.

Από εκεί μία ομάδα πεζοπόρων, ξεκίνησε από τη Χρυσοπηγή για το Φάρο, μία απόσταση μισής ώρας. Οι υπόλοιποι με το λεωφορείο πήγαμε να τους παραλάβουμε. Εν συνεχεία αναχωρούμε για την Απολλωνία την πρωτεύουσα του νησιού. Φτάνοντας στο υψηλότερο σημείο του οικισμού της Απολλωνίας, μπροστά στο Λύκειο της Σίφνου , αρχίζαμε να κατηφορίζουμε και να περιηγούμαστε στα όμορφα στενά κυκλαδίτικα σοκάκια,  τις όμορφες βυζαντινές εκκλησίες, τα γραφικά μαγαζάκια και καφενεία.

Τελειώνοντας την περιήγηση της Απολλωνίας κατευθυνόμαστε προς τις Καμάρες, το λιμάνι του νησιού. Ταβέρνες, καφετέριες, μαγαζιά με σουβενίρ και γλυκά αραδιασμένα στην παραλία. Σκορπιστήκαμε στις ταβέρνες για να πιούμε τα ουζάκια μας με την συνοδεία εκλεκτών μεζέδων.

Το απόγευμα, επιστροφή στο ξενοδοχείο μας και μετά από λίγη ξεκούραση πήγαμε σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της περιοχής για το δείπνο μας. Εύγεστα φαγητά και πολύ μεγάλη περιποίηση .

Κατόπιν με τη συνοδεία της ξεναγού μας πήγαμε στο σημείο συνάντησης των επιταφίων του Αρτεμώνα. Εκεί ήταν όλοι, της Παναγίας της Κόχης, των Ταξιαρχών του Αγίου Λουκά, του Αγίου Ιωάννη του Πάνω Πεταλιού. Μετά την κοινή δέηση οι επιτάφιοι χώρισαν και εμείς ακολουθήσαμε το δικό μας επιτάφιο, των Ταξιάρων και με τα πόδια γυρίσαμε 3 χωριά, 5-6 χιλιόμετρα, αλλά προχωρούσαμε ευχάριστα. Στους δρόμους, όπου ήταν σκοτεινά είχαν ανάψει φωτιές και οι κάτοικοι μας ράντιζαν με κολόνια και ανταλλάσαμε ευχές. Πρωτόγνωρη εμπειρία από τους περισσότερους από εμάς.

Μεγάλο Σάββατο, η σημερινή μέρα έχει πολλές ομορφιές να μας δείξει.

Πρώτος μας σταθμός το Κάστρο, πρωτεύουσα της Σίφνου μέχρι το 1826, μία από τις γραφικότερες περιοχές του νησιού. Επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο, περπατήσαμε στα πλακόστρωτα καλντερίμια και απολαύσαμε την εξαιρετική θέα προς το πέλαγος και τα γύρω νησιά. Το 1962 κηρύχθηκε από την πολιτεία προστατευόμενος  οικισμός. Σήμερα προσφέρεται ως ανοικτό μουσείο με διάσπαρτες αρχαιότητες, πολλές ενσωματωμένες σε μεσαιωνικά και νεώτερα κτίσματα και είκοσι εκκλησίες των μεταβυζαντινών χρόνων.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο στεγάζεται σε παραδοσιακό οίκημα του κεντρικού δρόμου του Κάστρου και εκτίθενται αντικείμενα των ιστορικών χρόνων, όπως αγγεία, νομίσματα, γλυπτά (επιτύμβιες στήλες και κεφαλές αγαλμάτων), τεφροδόχοι, κάλπες και το μοναδικό εύρημα της προϊστορικής εποχής ένας χαρακτηριστικός κρατηρίσκος (καντήλα). Επίσης εκτίθεται μία μαρμάρινη σαρκοφάγος έξω από το μουσείο και 3 – 4 είναι διάσπαρτες στα στενά δρομάκια του Κάστρου.

Μετά το Κάστρο κατευθυνθήκαμε προς τον αρχαιολογικό χώρο του  Αγίου Ανδρέα, την Μυκηναϊκή Ακρόπολη και το μικρό του μουσείο με ευρήματα από το 1.300 π.Χ., και ένας από τους σημαντικότερους  αρχαιολογικούς  χώρους της Σίφνου. Η Ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα βραβεύτηκε από τη Europa Nostra ως ένα από τα 16 καλύτερα διατηρημένα και καλαίσθητα μνημεία του 2012, στο πλαίσιο βραβεύσεων της Ευρωπαϊκής Κληρονομιάς.

Από εκεί κατευθυνθήκαμε προς το Βαθύ παραθαλάσσιος οικισμός με τις ομορφότερες και μεγαλύτερες παραλίες του νησιού και μερικά από τα πιο παλιά παραδοσιακά αγγειοπλαστεία  (τσικαλάδικα). Εκεί όσοι ήθελαν κάνανε μπάνιο και οι υπόλοιποι το ρίξαμε στους μεζέδες και στο τσίπουρο.

Νωρίς το απόγευμα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας για να ξεκουραστούμε και να πάμε το βράδυ στην ακολουθία της Ανάστασης. Έτσι και έγινε, άλλοι κάνανε Ανάσταση στο Άγιο Ταξιάρχη που ήταν δίπλα στο ξενοδοχείο μας και άλλοι στην Παναγία της Κόχης. Και στις δύο εκκλησίες τα βαρελότα δεν αφήνανε να ακούσεις τη λειτουργία. Μόνο το Δεύτε Λάβετε Φως και το Χριστό Ανέστη μπορέσαμε να ακούσουμε καθαρά και μετά φυσικά φιλιά και χειραψίες.

Μετά όλοι μαζί  πήγαμε στην ταβέρνα για το Αναστάσιμο Τραπέζι με την παραδοσιακή μαγειρίτσα, το μαστέλο ένα παραδοσιακό Σιφνέικο πιάτο και φυσικά άφθονο κρασί. Τσουγκρίσαμε τα κόκκινα αυγά, ανταλλάξαμε ευχές και χορέψαμε ώσπου τις πρωινές ώρες πήγαμε για ύπνο.

Κυριακή του Πάσχα. Πρωινό ξύπνημα και η αναχώρησή μας από το ξενοδοχείο ήταν στις 12 μεσημέρι με πρώτο προορισμό το Μοναστήρι της Βρύσης, εκκλησία αφιερωμένη στη Θεοτόκο με το ξυλόγλυπτο τέμπλο της του 1750. Εκεί παρακολουθήσαμε την λειτουργία της Αγάπης με τη συμμετοχή του Ιερού κλήρου της Σίφνου. Το Ευαγγέλιο της ημέρας διαβάστηκε από 7 διαφορετικούς ιερείς σε 7 διαφορετικές  γλώσσες. Έγινε περιφορά της εικόνας και στο τέλος προσφέρθηκαν αυγά κόκκινα και κεράσματα.

Ο επόμενος προορισμός μας ήταν μια παραθαλάσσια ταβέρνα στη Χρυσοπηγή για το Πασχαλινό γιορτινό τραπέζι. Ψητό αρνί, κοκορέτσι, κοντοσούβλι και φυσικά μπόλικο κρασί.

Το απόγευμα στην Απολλωνία υπήρχαν δρώμενα, με παραδοσιακούς χορούς, Σιφνέικα έθιμα «τσούνια» και  «κουνίτρια» και φυσικά προσφορά εδεσμάτων και τσίπουρου.

Δευτέρα του Πάσχα, έφτασε η ώρα της αναχώρησης μας, γιατί  άραγε νιώθουμε κάθε φορά που φεύγουμε τα ίδια συναισθήματα; Εγκαταλείπουμε τη Σίφνο με την μεγάλη πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά που ανέδειξε ποιητές, παιδαγωγούς, δημοσιογράφους και τον δάσκαλο της μαγειρικής Νίκο Τσελεμεντέ.

Κάναμε τις τελευταίες μας βόλτες και ψώνια στον Αρτεμώνα και στις 1 μ.μ. αναχωρήσαμε για τις Καμάρες το λιμάνι της Σίφνου. Ελεύθερος χρόνος στο λιμάνι και στις 5.30 μ.μ. το πλοίο ήρθε να μας πάρει και να πάει τον καθένα μας στο δικό του λιμάνι, στο σπίτι του.

Εμείς φεύγοντας από το νησί, ένα είναι σίγουρο ότι η Σίφνος μας μάγεψε και σαν μια σύγχρονη σειρήνα θα μας καλεί ξανά και ξανά πάντα κοντά της.

Καίτη Ευκλείδου

Ξεκινήσαμε για ένα φανταστικό τριήμερο στο Πήλιο στη θερινή κατοικία των Θεών και πατρίδα των Κενταύρων. Στο κατάφυτο βουνό από δάση με πανύψηλες οξιές, βελανιδιές, πλατάνια, αγριοκαστανιές και δασική πεύκη.

Η διαμονή μας; Που άλλου; Στην πανέμορφη πόλη του Βόλου, χτισμένη στο κέντρο της Ελλάδας, μέσα στον Παγασητικό κόλπο, που είναι η μοναδική διέξοδος της Θεσσαλίας προς τη θάλασσα. Πέρα από τη σύγχρονη άποψη και τους μοντέρνους της ρυθμούς, η πόλη διατηρεί και παραδοσιακά στοιχεία.

Φτάνοντας στην πόλη του Βόλου, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε για τα όμορφα πηλιορείτικα χωριά. Μια στάση στην πανέμορφη Πορταριά, ένα χωριό με πολλά αρχοντικά σπίτια, πολύ πράσινο και άφθονα τρεχούμενα νερά. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παρατηρήσουμε ότι στην Πορταριά όλα τα καταστήματα διαθέτουν σε περίοπτη θέση χιλιάδες βαζάκια με γλυκά του κουταλιού σε μια απίστευτη ποικιλία γεύσεων, χρωμάτων και αρωμάτων. Η πλατεία είναι σκεπασμένη από αιωνόβια πλατάνια και αμέτρητες ορτανσίες. Σε τούτο το χωριό μια στάση ήταν απαραίτητη, για μια ανάσα, ένα καφέ ή ένα γλυκό και γιατί όχι και ένα ουζάκι για να απολαύσεις την όμορφη φύση που άρχισε να ξυπνάει τώρα την άνοιξη.

Επόμενος προορισμός μας η Μακρυνίτσα το “Μπαλκόνι του Πηλίου”, με την εξαιρετική θέα που προσφέρει προς την πόλη του Βόλου και του Παγασητικού. Ελάχιστα χιλιόμετρα πριν φτάσουμε, είχαμε μπροστά μας τη θέα ολόκληρου του χωριού. Το χωριό ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική του φυσιογνωμία, τα καλοδιατηρημένα και αναστηλωμένα αρχοντικά του, τα γραφικά του καλντερίμια. Φτάνοντας λοιπόν στη Μακρυνίτσα ο δρόμος τερματίζει στην πλατεία εκεί που χύνεται κι ένας μικρός καταρράκτης . Σ’ αυτό το πανέμορφο χωριό απολαύσαμε  το γεύμα μας.

Αργά το μεσημέρι κατηφορίσαμε για το Βόλο, όπου και διανυκτερεύσαμε σ’ ένα όμορφο ξενοδοχείο στην παραλία της πόλης. Το βράδυ όλοι μαζί ξεκινήσαμε για μια βόλτα στην παραλία, και καταλήξαμε φυσικά σε τσιπουράδικο της παραλίας, απολαμβάνοντας τους νόστιμους μεζέδες και το μυρωδάτο τσίπουρο, περνώντας ένα ευχάριστο βραδινό ξεφάντωμα.

Την επόμενη ημέρα, μετά το πρωινό, ξεκινήσαμε για το χωριό Μηλιές. Πρέπει να  ξέρετε ότι είναι το καλύτερο χωριό του Πηλίου. Τα έχει όλα, παραδοσιακή αρχιτεκτονική και φυσικές ομορφιές. Πρόκειται για το κεφαλοχώρι της περιοχής, γεμάτο μηλιές, καστανιές και λιόδεντρα, με υπέροχη θέα προς τον Παγασητικό κόλπο και το νότιο Πήλιο. Εκεί λοιπόν μια μικρή ομάδα, αποφάσισε να κάνει μια μικρή πεζοπορία, από καλντερίμι, ξεκινώντας από την πλατεία του χωριού, και να καταλήξει στον σιδηροδρομικό σταθμό. Οι υπόλοιποι προτίμησαν να παραμείνουν στην πλατεία και να επισκεφθούν την εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.

Τσαγκαράδα, το σμαράγδι του Πηλίου, είναι ένα μέρος ευλογημένο με πλούσια ιστορία και κουλτούρα. Εκεί στο χιλιόχρονο πλάτανο στην πλατεία της Αγ. Παρασκευής, οι κάτοικοι γιόρτασαν την εθνική μας γιορτή, την 25^η Μαρτίου. Τα παιδιά του σχολείου με παραδοσιακές στολές και με λεβέντικη κορμοστασιά, χόρεψαν Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να γιορτάσουμε και εμείς για λίγο την ημέρα αυτή.

Φεύγοντας από εκεί, ο επόμενος προορισμός μας ήταν τα Χάνια. Σκαρφαλωμένα στις ψηλές πλαγιές του Πηλίου, τα Χάνια αγκαλιάζονται από όμορφα δάση με έλατα, οξιές και καστανιές . Η διαδρομή από Τσαγκαράδα προς Χάνια ήταν υπέροχη. Λιακάδα και ξαφνικά χιόνι στο δρόμο και στο δάσος, εκεί που ο ήλιος δεν μπορούσε να εισχωρήσει. Σε τούτο τον όμορφο τόπο, γευματίσαμε και επιστρέψαμε στον Βόλο νωρίς γιατί προγραμματίζαμε νυχτερινή έξοδο στην Ιωνία του Βόλου με τσίπουρο-κατάνυξη.

Την Κυριακή είχαμε προγραμματίσει να επισκεφθούμε το χωριό Κανάλια. Γεωργικό χωριό, χτισμένο στους πρόποδες Πηλίου, με θέα στην περιοχή της λίμνης Κάρλας, 26 χλμ ΒΔ από το Βόλο. Στις πεδινές εκτάσεις κοντά στο χωριό από όπου περάσαμε, ευδοκιμούν αμυγδαλιές, ένα τοπίο φανταστικό. Εκεί  είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το Μουσείο Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας. Ένα τμήμα της αίθουσας στο ισόγειο, φιλοξενεί το Κάρλιο καράβι με τα εργαλεία του, ομοιώματα ψαράδων καθώς και ένα ομοίωμα καλύβας.

Ο τρόπος ζωής των κατοίκων στην υγρή αγκαλιά της Βοιβηίδος, ο θάνατος του βάλτου, η αποξήρανση της λίμνης, η ζωή στα χωριά, και ο αγώνας των αγροτών για απόκτηση γης, ξεδιπλώνεται μέσα από τις φωτογραφίες. Καθώς επίσης χάρτες, άδειες αλιείας και δύο μακέτες, η μία πριν την αποξήρανση και μία όπως μέλλεται να διαμορφωθεί. Μας έγινε ξενάγηση από μια κάτοικο του χωριού, η οποία μας εξιστόρησε τα πάντα γύρω από τη ζωή των ψαράδων της λίμνης, πριν αποξηρανθεί και πως οι σύγχρονοι πολιτικοί αποφάσισαν την αποξήρανσή της, τους τρόπους ψαρέματος στη λίμνη, τους τρόπους κατασκευής της στρογγυλής καλύβας τους, τις επιπτώσεις της αποστράγγισης και την επανασύσταση της λίμνης. Έπειτα μια μικρή στάση στη λίμνη, ήταν μοναδική ευκαιρία για να θαυμάσουμε το ειδυλλιακό τοπίο και τους κορμοράνους να κάνουν το μπάνιο τους.. Αναμνηστικές φωτογραφίες και ώρα να αναχωρήσουμε γοητευμένοι με όσα ακούσαμε και είδαμε.

Στον Καραβόμυλο σταματήσαμε για το μεσημεριανό μας και το απόγευμα μια στάση στα Καμένα Βούρλα για καφέ.

Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στη Ν. Ιωνία πανευτυχείς για τη θαυμάσια τριήμερη απόδραση μας, ευχόμενοι όλοι να ξαναβρεθούμε σύντομα σε μια άλλη εξόρμηση του συλλόγου μας.

Παναγιώτου Αγγελική

Φεβρουάριος μήνας, καταχείμωνο, ο αέρας αποβραδίς λυσσομανούσε, αλλά  απτόητοι  ξεκινήσαμε για ένα από τους ομορφότερους τόπους της πατρίδας μας, κατάλληλο και για χειμερινές αποδράσεις. Θα μας καλωσόριζε  η ορεινή Ναυπακτία. Ξεκινήσαμε και φθάνοντας στο Κιάτο, ήπιαμε ένα καφέ για να ξυπνήσουμε  για τα καλά, και μετά από διαδρομή 1,30 ώρας, φθάσαμε στην αρχοντική Ναύπακτο, με το καλοδιατηρημένο κάστρο που δεσπόζει στο λόφο με το πευκοδάσος πίσω από την πόλη, το όμορφο ενετικό λιμάνι της, και τα παραδοσιακά σπίτια της στο κέντρο της πόλης, και τα πλακόστρωτα καλντερίμια της. Ο καιρός ήταν καλός, ο ήλιος προσπαθούσε να μας ζεστάνει, από τον δυνατό θαλασσινό αέρα. Μία ώρα διαμονής για βόλτα και ότι επιθυμούσε ο κάθε εκδρομέας ήταν αρκετός.

Αφού ανεφοδιαστήκαμε με καύσιμα ( καφέ, τσιπουράκια και ότι καλό προσφέρει η πόλη), άρχισε ο ανήφορος για τα όμορφα ορεινά τοπία της ορεινής Ναυπακτίας. Η διαδρομή πανέμορφη, φιδωτή, οι ορεινοί όγκοι καταπράσινοι, όλα τα χωριά που περάσαμε μικρά αλλά πολύ γραφικά. Από το χωριό Λιμνίτσα, άρχισαν να φαίνονται αριστερά και δεξιά του δρόμου τα χιόνια που ακόμη δεν είχαν λιώσει. Προσχωρώντας προς το χωριό Ελατού τα χιόνια ήταν περισσότερα, και στα ανήλιαγα σημεία, και ανάμεσα στα έλατα το χιόνι ήταν αρκετά πυκνό και παχύ. Περιττό να σας πω ότι  απολαμβάναμε μια υπέροχη λιακάδα.

Φθάσαμε στο χωριό Ελατού, σε υψόμετρο 1.000 μ. με πυκνά δάση από έλατα, εξ ου και το όνομά της. Απολαύσαμε το γεύμα μας στο πετρόκτιστο εστιατόριο του χωριού. Από εκεί το χωριό Άνω Χώρα δεν ήταν πολύ μακριά. Ξεπρόβαλε ένα ονειρικό χωριό, σκέτος πίνακας ζωγραφικής. Δάση από βελανιδιές, οξιές, έλατα, καρυδιές, καστανιές και πλατάνια, και τα σπίτια σκαρφαλωμένα, διάσπαρτα, μέσα σε αυτή την πράσινη πανδαισία. Αφού τακτοποιήθηκαν στο όμορφο ζεστό και φιλόξενο ξενοδοχείο μας, οι εκδρομείς ελεύθεροι πλέον απήλαυσαν την ομορφιά του χωριού και της θέας, με βόλτα στα όμορφα στενά καλντερίμια, την κεντρική πλατεία, με τη εκκλησία του χωριού, και στα παραδοσιακά καφενεδάκια απήλαυσαν ότι αυτά προσέφεραν, με τη μεθυστική μυρωδιά του καμένου ξύλου από τα τζάκια να σε τρελαίνει.

Την επόμενη ημέρα, μετά το πρωινό μας, ανηφορίσαμε για το γραφικό χωριό Αμπελακιώτισσα, και να επισκεφθούμε το Μοναστήρι. Μόνο 14 χλμ απείχε από την Άνω Χώρα. Αν και λίγα σχετικά τα χιλιόμετρα, η διαδρομή με τη βλάστηση στα βουνά να οργιάζει, ακόμη και στις χαράδρες, και ο στενός φιδωτός δρόμος σου κόβει την ανάσα. Χρειάστηκε περίπου 1 ώρα για να φθάσουμε στη Μονή της Αμπελακιώτισσας. Το χωριό Αμπελακιώτισσα που περάσαμε, δεν είδαμε άνθρωπο να κυκλοφορεί. Ερημιά, όσοι ζουν εκεί ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους, Ακόμη και η εκκλησία ήταν κλειστή.

Το μοναστήρι λιτό και καθαρό. Στο κέντρο της αυλής ένας τεράστιος πλάτανος. Ο καλόγερος της Μονής μας έκανε μια μικρή ενημέρωση για την ιστορία της Μονής. Κτίστηκε το 1847, ενώ ο παλιότερος ναός ήταν του 1456. Η πρόσοψη του ναού είναι εντυπωσιακή. Το τέμπλο του ξυλόγλυπτο του 1871. Και μας ανέφερε ότι η εικόνα αυτή προερχόταν από το χωριό Αμπελάκια Θεσσαλίας. Μετά τη σύντομη ξενάγηση και το μικρό κέρασμα, ως είθισται, αφήσαμε πίσω μας όλη αυτή την ομορφιά των βουνών και κατηφορίσαμε προς τις παραθαλάσσιες περιοχές της Φωκίδας, με στάση στο γραφικό Γαλαξίδι, που σίγουρα όλοι το θαυμάζουμε και το έχουμε λατρέψει, για το γεύμα μας. Μια ενδιάμεση στάση μετά για ξεμούδιασμα, και αργά το απόγευμα φθάσαμε στη  Ν. Ιωνία.

Το ραντεβού μας  δόθηκε για την επόμενη οργανωμένη εκδρομή του Φ.Ο.Ν.Ι.

Αγγελική Παναγιώτου

Στις 28 Νοεμβρίου το απόγευμα, ο Φυσιολατρικός Όμιλος είχε την εκδήλωση του την αφιερωμένη στον Μεγάλο στοχαστή, ταξιδευτή και συγγραφέα των νεωτέρων χρόνων τον Νίκο Καζαντζάκη.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας κ Επιφάνειος Αρβανίτης, ο Δήμαρχος Ν. Ιωνίας κ. Ηρακλής Γκότσης, εκπρόσωποι δημοτικών παρατάξεων και φορέων.

Η εκδήλωση εστέφθη με μεγάλη επιτυχία, πλήθος κόσμου κατέφθασε και η αίθουσα ήταν κατάμεστη.  Η εκδήλωση αποτελείτο από δύο μέρη, στο πρώτο μέρος ο Πρόεδρος του Ομίλου μας απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό, εν συνεχεία αναγνώσθηκε το βιογραφικό του ομιλητή και στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα ο κύριος ομιλητής  κ. Φίλιππος Νικολόπουλος, Λογοτέχνης, Κοινωνιολόγος και Δικηγόρος όπου μας εξέθεσε αναλυτικά το έργο του Ν. Καζαντζάκη. Στο δεύτερο μέρος έγινε η θεατρική παρουσίαση της ζωής του Ν. Καζαντζάκη με ενδιάμεσες παρεμβάσεις κρητικών τραγουδιών.

Μέσω του τύπου θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά όσους συνέβαλαν στην παρουσίαση αυτής της τόσο επιτυχημένης και ποιοτικής εκδήλωσης, όπως την Επιτροπή Πολιτιστικών του Ομίλου μας, τον κ. Νικολόπουλο, τους ηθοποιούς Κώστα Κονταράτο (στο ρόλο του Καζαντζάκη), Χρύσα Βασαλάκη (στο ρόλο της Ελένης), Στέφανο Γιωτίτσα αφηγητή και τους μουσικούς Μπάμπη Τερζάκη, Δημ. Ράπτη και Γιάννη Πετσάκη, την κα Θένια Εμμανουήλ για την θεατρική επιμέλεια της παράστασης και τον κ. Γιάννη Αβράμπο για την τεχνική επιμέλεια.

Φυσιολατρικός Όμιλος Ν. Ιωνίας

Κυριακή, 13 Νοεμβρίου 2016. Το Μετεωρολογικό Δελτίο μας προετοίμασε για λιακάδα. Οι φόβοι μας για βροχή  εξαφανίστηκαν. Ξεκινάει  λοιπόν η ομάδα των εκδρομέων με καλούς οιωνούς, για την πόλη του Ορχομενού της Αρκαδίας. Μια μικρή στάση στο Κιάτο και συνεχίζουμε τη διαδρομή μας, συζητώντας, ακούγοντας μουσική, κάπου – κάπου κάποιο ανέκδοτο για να σπάσει η μονοτονία, και  κάπως έτσι φθάνουμε στο πανέμορφο Λεβίδι.

Εδώ, κατά το πρόγραμμα της εκδρομής, κάποιοι παρέμειναν για να επισκεφθούν το Μουσείο Αλέξανδρου Παπαναστασίου, που λειτουργεί σε χώρο του Δημαρχείου, με φωτογραφίες και προσωπικά αντικείμενα από το πλούσιο προσωπικό αρχείο του πρωτοπόρου δημοκράτη πολιτικού. Οι φωτογραφίες αναφέρονται  στην οικογενειακή του ζωή και στις στρατιωτικές και πολιτικές δραστηριότητές του.  Στα προσωπικά αντικείμενα περιλαμβάνονται αντικείμενα καθημερινής χρήσης, του γραφείου του, το κομπολόι, τα κιάλια, το σακάκι, το μπαστούνι, η ομπρέλα κ.λ.π.  Το προσωπικό αρχείο επίσης περιλαμβάνει  χειρόγραφα, επιστολές, επιστημονικές μελέτες και συγγράμματα, λόγους και άρθρα, καθώς και άλλα κείμενα πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού περιεχομένου, γραμμένα στα Ελληνικά και στα Γερμανικά. Στο μουσείο στεγάζεται επίσης και η προσωπική του βιβλιοθήκη με 2.000 τόμους !!!. Το εντυπωσιακότερο όλων των εκθεμάτων είναι ο εγκέφαλος του Αλέξ. Παπαναστασίου, ο οποίος διατηρείται στο μουσείο σε ειδικό χημικό υγρό!!! Εθελοντικά, ο Κος Παπαναστασίου (συγγενής), μας ξενάγησε και αναφέρθηκε στο έργο του μεγάλου πολιτικού.

Οι  υπόλοιποι, φθάνοντας λίγο έξω από το χωριό Ορχομενός, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς τον αρχαιολογικό χώρο. Η φύλακας και αρχαιολόγος του χώρου, φρόντισε για κάποιους που έδειξαν αδυναμία προς το περπάτημα, να τους μεταφέρει με το  Ι.Χ αυτοκίνητό της. Οι τολμηροί και δυνατοί πεζοπόροι έφθασαν στην κορυφή του λόφου, όπου εκεί έγινε και η ξενάγηση.

Ο Ορχομενός ήταν πόλη της αρχαίας Αρκαδίας, από τις μεγαλύτερες και παλιότερες. Ήταν τειχισμένη πόλη με θέατρο, αγορά, βουλευτήριο και ιερό της Υμνίας Αρτέμιδος με λίθινο άγαλμα καθώς και ιερό του Ποσειδώνα με επίσης λίθινο άγαλμα. Ο Ορχομενός θεωρείται η πόλη των βασιλέων που από εδώ ξεκίνησαν να ηγεμονεύουν σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου. Συμμετείχαν ενεργά στον Τρωικό πόλεμο στέλνοντας 60 πλοία και πολεμιστές. Το  πιο  γνωστό, όμως,  μνημείο της αρχαίας Αγοράς του Ορχομενού είναι το Θέατρο, το οποίο  καταλαμβάνει τμήμα  της  ανατολικής πλαγιάς του λόφου και η  χωρητικότητά του υπερέβαινε τους 4.000 θεατές, και λέγετε ότι έχει ακουστικότητα, όπως το Ηρώδειο.

Όποιος δεν έχει δει το αρχαίο θέατρο του Ορχομενού Αρκαδίας πραγματικά θα έλεγα πως δεν έχει δει τίποτα. Δεν είναι υπερβολή, αλλά η θέα προς τον κάμπο της Κανδήλας και των γύρω βουνών είναι μοναδική, καθώς  και προς το πετρόκτιστο ιστορικό Λεβίδι. Μετά την ξενάγηση μας, κατηφορίσαμε σχεδόν όλοι πεζοί, γιατί  ως συνήθως η κατηφόρα, είναι εύκολη.

Μετά την πορεία και αυτή την μικρή ταλαιπωρία, καταλήξαμε για φαγητό. Σταθμός για το γεύμα μας, ήταν το χωριό Μαγούλιανα. Είναι χτισμένο στην κορυφή ενός μεγάλου πετάλου και απλώνεται αμφιθεατρικά σε μια απότομη βουνοπλαγιά. Δίνει έτσι μια θαυμάσια εικόνα που θυμίζει τα Λαγκάδια. Είναι ο  ψηλότερος κατοικημένος οικισμός της Πελοποννήσου, στα 1350 μέτρα. Αφού καλοφάγαμε, ευδιάθετοι και χαρούμενοι, πίνοντας και το καφεδάκι μας, αργά το απογευματάκι, επιστρέψαμε  στη Ν. Ιωνία.

Παναγιώτου Αγγελική

Χθες, 23.10.2016, Κυριακή βράδυ σχεδόν σύσσωμος ο Φυσιολατρικός Όμιλος Ν. Ιωνίας διασκέδασε στην ταβέρνα «ΜΠΑΡΜΠΑΛΕΞΗΣ» στη Ν. Χαλκηδόνα. Το κέφι μεγάλο, ο χορός ασταμάτητος και η όρεξη ουκ ολίγη.

Η συνεστίαση μας είχε σκοπό να καλωσορίσει τη χειμερινή περίοδο των δραστηριοτήτων του Συλλόγου μας, ανακοινώνοντας τις εκδρομές μας και το κόψιμο της πίτα μας που θα γίνει στις 15 Ιανουαρίου 2017, ημέρα Κυριακή στο Κέντρο ΝΕΦΕΛΗ.

Φέτος εκτός από τις καθιερωμένες εκδρομές έχουμε και μία εκδήλωση αφιερωμένη στον μεγάλο ποιητή, θεατρικό συγγραφέα, δημοσιογράφο, φιλόσοφο, πολιτικό. Σε ποιόν άλλον από το Νίκο Καζαντζάκη το μεγάλο ταξιδευτή….

Το 2017, 60 χρόνια από το θάνατό του, καθιερώθηκε ως «Έτος Καζαντζάκη». Εμείς, πάντα πρωτοπόροι οργανώνουμε την εκδήλωση αυτή στις 28 Νοεμβρίου 2016, ημέρα Δευτέρα στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου μας.

Έφορος Πολιτιστικών

Καίτη Ευκλείδου